1.
eski türk inancında kıyamettin kopmasından sonraki dönemi ifade eden söz öbeği. önce demir boynuzlu gök renkli bir teke ortaya çıkacaktır. yedişer günlük periyotlar halinde depremler, lav patlamaları, fırtınalar dünyayı kaplayacaktır. aslında bu bir döngünün tamamlanmasından başka bir şey değildir. iyiliği temsil eden tanrılara ve ruhlara insan sırtını döndüğünde, her şeye öyle bir ayar verilecektir ki, patlamaya ramak kalacaktır. erlik han'ın yükselişi karşısında ülgen son bir umutla insanlığı iyiliğe yöneltmek için mangdışire’yi yeryüzüne gönderecek ama bu çabalar erliğin hizmetkârları karaş ve kerey'in de yeryüzüne inmesi ile birlikte büyük bir savaşın başlamasına sebep olacaktır. iyilik ve kötülük arasındaki bu mutlak savaş dünyanın sonunu getirecek ve herkesin ölümü ile sonuçlanacaktır. işte bu anda ülgen tüm ölülere kalkmalarını emredecek ve bütün ölüler uyanacaktır. gök demire, yer bakıra dönüşecek, babalar evlatlarını, evlatlar babalarını tanımayacak, töre tamamen bozulup yok olacaktır. böylece yıkım insanlığı tamamen bulacaktır. tabi bu anlatıdaki bazı söylemlerin yine size çok da yabancı gelmediğinin farkındayım. kimi unsurlar kendisini semavi dinlerde, kimi unsurlar kendisini eskilerimizin hikâyelerinde ve kültürel aktarımlarında biraz değişimle yine ve yeniden göstermiş oluyor. bu mevzu ile ilgili daha fazla ayrıntılı bilgi almak isterseniz abdülkadir inan'ın ''tarihte ve bugün şamanizm'' adlı eserini okumanızda fayda olur. böylece kıyas ve illiyet bağı kurma noktasında eliniz biraz daha rahatlar.
devamını gör...