kanserden arkadaşını kaybetmek

bazı şeyler tanımlara sığamaz keşke bu başlık bir kaç kelimeye sığabilseydi.. bir kaç yıl içerisinde çok şeyimi kaybettim. lan ben dağ gibiydim bırak vurmayı kurşun atsalar yıkılmazdım bak şimdi kambur oldum.

14 yaşındayken ikiz kız kardeşimi mide kanserinden kaybetmiştim, bir buçuk sene önce de 19 yaşındaki dünya tatlısı kuzenimi aynı hastalıktan kaybettim. ani ölümler elbette acı vericidir ama yavaş yavaş kaybetmek daha da acı vericidir. her zaman içinizde umut vardır ama sevdiğiniz kişi günden güne zayıflar, artık üç lokma değil iki lokma yiyordur, gözlerinin feri bir önceki günden daha sönüktür. gittiğinde, kurtulmasına memnun olmakla ölmesine üzülmek arasında bocalarsınız ki bu yaşanabilecek en dengesiz ruh hallerinden birisidir. zordur.

çocukluk arkadaşım 18den sonra başım ağrıyor başım ağrıyor gel mr çektirelim yok, evlendi bir gece apandisit patladı ct çekecekler dedim komple çekin beyin de tümör gördük, apandisit ameliyatı sonrası beyin cerrahi delicez beyinden o parça alınacak dedi neyse ameliyat oldu kemoterapi tedavisi adam dipçik gibi geziyor çocuk yaptılar 2 yıl geçti metastaz yaptı tüm vücudu sardı kanserin en kötüsünü yaşadı ve toprağa verdik.
huzur içinde yat kardeşim.