kapıdan hızla geçerken kıyafeti tutan kapı kolu

en sinirli anlarda sırf daha çok sinirlenelim diye başımıza gelen olaydır.
o an "hooop nereye hemşerim? bizim haraç ne oldu?" der gibi bir edayla kıyafetimize yapışan kapı koluna "ehhh yeter bee!" diye sinirle bağırmamızla sonuçlanır.

belki de sadece yalnızlık çeken bir kapı kulu'dur..

tüm karizmayı çizer.

bizim evdeki kapı kolları bana aşık. tam kapıdan geçeceğim tutuyor kolumdan. nereye yavrum diye laf atıyor, deli mi ne. özellikle emektar anamın ördüğü bir delikli yelek var, modeli öyle yani. onu giydiğimde kurtulmam daha zor oluyor. kapı kolu hangi delikten ele geçirdi beni diye ara ara kapıyla samimi dakikalar yaşıyoruz. bırak peşimi kapı kolu.

(bkz: sinir krizi)

kıyafet linki sormak için durduruyorlar genelde. durdurmadaki amaçları budur. siz ne sanmıştınız?

gitme... bak... vidalarımın ta içine bak... sensiz kaldığımda nasıl da gıcırdıyorum görmüyor musun? yoksa eskisi gibi beni çarpmak istemiyor musun?
gitme... durr çekmee ceketini anlamıyor musun sensiz eksiğim...
peki... en azından son kez... son kez yağla beni öyle git...