karantinada yaptığın en mantıklı şey

bissürü felsefe kitabı bitirmek.

kendime bol bol vakit ayırıp mutlu olmak.

doğanın tadını çıkardım sabahtan akşama kadar. arabaya hayvanlara vermek için bir kilo börek koyuyordum, polis çevirdiğinde zınk “abi sipariş…” “tamam dostum.” diyorlardı.
oradan devam..
bomboş koy, bomboş deniz, mis gibiydi. oltaları denize atıp biraz yüzme şekli yapıyordum, sonra getirdiğim biralardan açıp başlıyordum güne. kitap okuyordum, kamp atıyordum bazen iki gün. havalar da güzeldi, inanılmaz oluyordu ya. tek bir insan yoktu. şehir sadece benimmiş gibiydi.
keşke tekrar olsa*

çocuk....

corona olmak. ama güzel ölmek üzereydim.

tarım ve orman bakanlığı'ndan çiftçi belgesi alıp sağa sola kamp yapmaya gidiyordum. tabii bu il sınırları içerisinde oluyordu ama yinede o zamanlar aşırı güzeldi. kendi memleketinin birçok yerinde kamp yapınca sıkılıyorsun ama farklı yerlere gidince ilk defa kamp yapıyormuşcasına zevkli geçiyor.

kara demliğimi de şöyle bırakayım;

ölmedim.

assasin's creed odyssey bitirmek

maskesiz sosyal mesafesiz sokaklarda dolaştım.

karantina da kalmak