kardeşin zor anlarda yanında olmaması

üzücü ve anlaşılması güç bir şey. böyle olmaması gerekirdi.

kardeşliğin kan bağıyla değil de, kalp bağıyla olduğunu öğrendiğin andır.

kardeş dediğimiz olayı çok abartıyoruz. evlenince değişiyor geneli.

ya da kardeşin bütün zor zamanlarında tek kardeşiymissin gibi uçarak sana gelmesi. deveyi pire yaparak anlatması. bütün kardeşlik duygularını sömürmesi. sonra da her şey normale dönünce kahvesini alıp geçiyor karşına naber şekerim. iyidir çilem, zulmüm, sen nasılsın:))

başım sıkıştığın da
zor durum da kaldığım da
yardıma ihtiyacım olduğun da
kime gideceğimi bilmiyorum
ama kime gitmeyeceğimi çok iyi biliyorum.

aynı evde yan odasında bayılırken (sıkıntılı bi hastalıkla cebelleştiğim dönem) saatler sonra yalnız yerde ayıldığım an anladım kan bağının hiçbi s*ke yaramadığını

not : bayıldığımı biliyor düşme seslerimi duyuyordu bi de utanmadan ayılınca hala yaşıyor musun diyodu