karnabahar pişerken yayılan pis koku

tuvaletin deliğine düşsem daha güzel kokar* demek zorunda bırakan durum.

karnabaharı yemek istemeyi engelleyen koku

zerdeçal bu kokuya çözümdür.

buram buram kokuyu hissettiren sebze yemeğidir. şuan etraf resmen koktu cami açtım.

karnabahar kokusunu seven tek insan ben miyim yani.

karnabahar mevsimi gelmiş dedi nihat evden içeri girerken yüzüne vuran kesif kokuyu alıp yüzünü ekşit mek sureti ile meymenetsizliğini tavan yaptırmışken.
yoğurtlu mu yoğurtsuz mu diye derin düşüncelere dalmışken aniden koridordan gelen terlik sesleri ile irkildi. annesiydi bu, her zamanki ağır adımları ile kendisine yaklaşmaktaydı, o yaklaştıkça annesinin üstüne ve hatta saçlarına sinen soğan kokusu da burnuna gelmeye başlamış, iyice tiskinmişti. ama ne de olsa anneydi, kıramazdı, sarılmalı, anasının bağrına kafasını gömerek ‘anacım’ demeli, uğruna neler yapmayacağı anasının gönlünü bir lokma da olsa o zehir kokulu tayından yiyerek almalıydı
ama olmadı, karnıbahardı işte, lanet olasıca, adı batasıca karnıbahar..

haşlama suyuna yarım limon, limon yoksa biraz limon suyu, o da yoksa kokuyu çekmeyi kabullenmek çözüm olacaktır.

insanı hayattan soğutandır.

yerken unutursunuz o kokuyu ve şükredersiniz tengrim ne güzel nimettir bu deyu.

fırında pişirirken olmayan pis kokudur.

üstelik bu yöntemle karnabahar yemeye bile başladım. harika bir garnitür oluyor. (sıvı yağ ve yoğurt karışımına bulayıp pişirdikten sonra, çıkarmaya yakın üzerine kaşar rendesi, mis.)

şu hayatta en mide bulandırıcı kokulardan biridir.

sırf bu yüzden evde pişmesini istemiyorum. geçen akşam dışarıda aldım bu kokuyu, maskeyi gözlerime kadar çektim, bir an nefesimi tuttum kusacaktım kaldırıma ne pis bir koku o yaa.

normalde çok dayanıklı bir insanım ama bu kokuya kesinlikle tahammülüm yok. böyle kokan bir şeyi de haliyle yiyemiyorum.

tahammül edemediğim istah kapayan kokudur.

içine biraz sirke koyun.

karnabaharı o kadar seviyorum, o kadar seviyorum ki başlığı görünce "hangi pis koku?" diye düşündüm. karnabahara giden yolda çekilen koku kutsaldır arkadaşlar. lütfen.

şu anda, akşamın çorbası için haşlamakta olduğum karnabahardan yayılan enfes koku. ayrıca içine bir baş da sarımsak koydum. kaynayınca hepsini ezecek üstüne bir gece önceden haşladığım mercimeği, yağı, tuzu, robottan geçirilmiş soğan, kırmızı/yeşil biber ve domatesi koyup hep birlikte bir taşım pişirecek servis yaparken de üstüne eritilmiş tereyağ (bol acı biberli) dökeceğim. sırf bunun için öğle yemeği yemedim

kış sebzelerinin tamamını sorgulatan kokulardan biri.

yazın camlar ve kapılar ardına kadar açıkken bu kadar koymayacak kokulara sahip olan sebzeler hep kışın yetişiyor. yazlıklar da aksi gibi mis kokuyor genelde. evin içinde de koksa bu kadar moral bozmazlar yani. vardır bunun da bir hikmeti sanırım.

gülü seven dikenine katlanır misali karnabaharı çok sevdiğim için beni rahatsız etmeyen koku.

haşlamadan önce sirkeli su da bekletince ve pişirme esnasında bol limon ve zeytinyağı sıkınca rahatsız edici bir koku olmuyor.