kaybolan külotlu çoraplar aşk sokağında buluşurmuş

chuck palahniuk'un ölüm ve memikto kitabında geçen etkileyici bir cümle.

"cehennemden gelen rüzgarın yalnız bedenimi jiletlediği o yerdeyim. her yer kusmuk. basıyorum üzerlerine. külotlu çoraplar sokağına geldik. uyan artık.
hepsi mis gibi parfüm kokuyor. gece öyle yatmışlar üşüdükleri için. koyu renkli olanlarına tapıyorum. siyah ve inceler.

üzerlerinde eski bir analojinin siyah matemi..

yırtıklar. en sağlamı bile kaçmış. kim kırdı onları? kim parçaladı. tek seferlik fanteziler için ucuza alınan tatlı şeyler. pahalı olanı mı yırttı o kötü adam. kız güldü mü? gülmüş. yenisini alacaksın yeaa ihihihi demiş.

ertesi sabah vazgeçiyor, açılmak pişman eder insanı.

ayak uçları da koyu. bizi nasıl giyerlerdi diyor kadının ruhu. bacaklarına geçirmeleri ve popoyu sallayıp düzeltme hareketi yapmaları. çok kolay kandırmıştık erkekleri diyor. dile geldi çoraplar..

bu sokakta buluştuk işte. attılar bizi kullanıp. sahip çıkın. kaybolan şeyler, mutlaka paralel evrendedir. cisimler yok olmaz. sadece form değiştirir. buz erir, su olur. aslında o hala buz. sadece cıvıdı. ruhumuz gibi. meme gibi”

üstat yine yapmış yapacağını. aşırı aykırı ve bilgece.

aşırı entel bir erkek şu luci.. hem entellere sövüyor, içten içe de özeniyor ve bu durum ıslanmama sebebiyet veriyor..

hayat çok kısa.

içi boşsa bir anlamı yok. istedikleri yerde buluşup halay çekebilirler.

yeni müzik grubudur.

gençler sizinle şöyle güzel bir parti yapalım.*