kedi öldürenin cani sinek öldürenin normal olması

psikolojisi bozuk insan ideolojisi. üç beş kedi besledin diye hayvansever mi kesildin milletin başına?

insan yerseniz yamyam, koyun yerseniz de normal olursunuz mesela.
öldürdüğünüz canlı ne kadar yakın akrabanızsa durum o kadar dehşet verici gelir. çok normaldir.

bir tür çelişkidir, ikisi de can taşıyor sonuçta. benim gözümde de sinek ölümüyle kedi ölümü birdir.

görüyor ve artırıyorum: kediyi siz öldürürseniz cani, nesebi gayri sahih, validesi seks işçiliğiyle iştigal eden birey olursunuz. ama bir ya da bir grup köpek öldürürse bu "doğanın işleyişi, düzeni" olur.
adam aç kalmış, gülhane parkı'ndaki tavus kuşunu çalıp yemiş (bkz: tabutta rövaşata), adam cani, alçak, katil. köpekler kümesi basıp ne kadar tavuk varsa boğmuş, normal bi şiii.
"siz hayvansever 'mübağrek' bir hanfendi olmalısınız. öldürmeye kıyamadığınız için mutfağınızda hamam böcekleri cirit atıyordur sizin, ne mutlu size" dediğim bir hanfendiyle başlamak üzere olan aşkımız bir daha yanmamak üzere söndü gitti.
baktığınız yer mühim çünki.

peki sizler için,

-her gün selamlaştığınız, üzgün olduğunuzda yanınızda olan, sevdiğiniz bir insanlı öldürmek
-her gün sizin rahatınızı bozan, yemek yerken yemeğinizin üzerine bok atan (bildiğiniz bok), tam uyuyacağınız sırada camınızın önünde davul çalıp sizi uyutmayan birini öldürmek

aynı şey mi?
yani aynı derecede mi üzülürsünüz?

sinek ile kedi bir mi canım. sinek pislik yayar bi kere, mikrop taşır. öldürülmesi zaten. kedi kocaman hayvan çoğunluğu evcilleşmiş, faydası olan bir hayvan. farelere karşı işlevi var. kedi öldürülemez, öldürülmemeli.

en son "kasıtlı" hayvan öldürmem 2021 yazında oldu. ince belli bir arı (çamur arısı deniyormuş), odamda, avizeme yuva yapıyordu. avize de bilgisayar kullandığım masanın hemen tepesinde. yani oraya yuva yapmamalıydı. hata yaptı ve bedelini ödedi arı.

2022 yazında ise yine aynı cins bir arı, bu sefer odamın, takıldığım yerinin uzak karşısına yuva yapmış. demir panjurun boşluklarından girip girip çıkıyormuş. bir gün bunu fark ettim. ellemedim kendisini. bebeği veya bebekleri de vızıldıyordu arada. o da gelip gidiyordu odama, yani artık odamıza. oda arkadaşı olduk kendisiyle. arada odamda da uçmaya başladı, kendisine dokunmadığımdan rahatladı herhalde. gene gelebilirler önümüzdeki yaz bu arılardan. ama "başımın üstünde" yerleri yok. biraz uzağa yuva yapsınlar.

tanım: gereklilik değilse hayvan öldürmek bence normal değildir; özellikle de bir yaştan sonra bunu yapmak... caniliktir.

insan yiyene öldürene vs saygım sonsuz. kediye zarar verenin kundaktaki çocuklarına bile acımam.