1.
insanlık tarihinin içindeki kadim dostlarımızdan birinin, yaşam halkasındaki son zamanlarını gösteren belirtilerdir.
o ilk zamanlarındaki enerjileri olmuyor. daha çok uyumaya başlarlar. çevreye genel olarak daha ilgisiz durumdadırlar. bir de daha derin şekilde bunu yapıyorlar. genç bir kedi neredeyse yarı-uyur pozisyondayken yaşlı olanlar kendini adeta bu aleme bırakıyorlar.
tüyleri matlaşıyor. aynı zamanda da elinizle dokunduğunuzda daha az kayganlık hissi oluyor. ne kadar tararsanız tarayın eliniz böyle rahat rahat üstünde gezemiyor. tükürüklerinin özellikleri de kayboluyor yavaş yavaş.
gözlerinde bir değişik oluşuyor. aynı tüylerdeki gibi canlılık hissi gidiyor. bazılarında katarakt benzeri ufak noktacıklar oluşuyor. parlamıyor gözler yani.
iştahları ya azalıyor ya da yese bile eskisi gibi kilo alamıyor. göğüs kafesi çevresindeki kemikleri hemen ele geliyor dokunduğunuzda. hatta genelde göbek kısmı şişman kalırken bu kısımdaki deri aşırı inceliyor.
tuvalet kısmında da bir takım kazalar yaşanabilir olmaya başlıyor. bizim evde kediler dışarı çıkar gelir. yani eve tuvalet yapmazlar. o konuda konforluyuz. ama tahmin edebiliyorum yaşlı olanlarda bunlar oluyordur. tutamamak gibi.
genç zamanlardakinden çok daha fazla sevgi istiyorlar. hatta yemekten bile neredeyse fazla ilgi istiyorlar. temasta kalmayı önemsiyorlar.
bir kere ölüme doğru giden bu yolda kediyi rahat bırakmak önemli. dışarı çıkan bir kediniz varsa illa nerede kaldı ne yapıyor diye düşünmeyin. kedilerin çoğunluğu yalnız, tenha bir köşede ölmek ister. sizden uzak olmak ister. bu onurlu ölümü ona çok görmemelisiniz.
hayvan içinde insan içinde yaşlılık berbat bir şey. ama kedileri bu bakımdan ufaktan kıskanıyorum. en azından rezil olarak ölmüyorlar. insan dediğin nedir ki? yatağa pisliyorsun seni görüyorlar. seni en son iğrenç hatırlıyor en yakınların. en azından kedilerde bu pek olmuyor.
bu güzel varlıklara veda etmek üzüyor ama yeni yavruların şirinliği ile bu üzüntü hafifliyor. kediler gerçekten asaletin sembolü.
o ilk zamanlarındaki enerjileri olmuyor. daha çok uyumaya başlarlar. çevreye genel olarak daha ilgisiz durumdadırlar. bir de daha derin şekilde bunu yapıyorlar. genç bir kedi neredeyse yarı-uyur pozisyondayken yaşlı olanlar kendini adeta bu aleme bırakıyorlar.
tüyleri matlaşıyor. aynı zamanda da elinizle dokunduğunuzda daha az kayganlık hissi oluyor. ne kadar tararsanız tarayın eliniz böyle rahat rahat üstünde gezemiyor. tükürüklerinin özellikleri de kayboluyor yavaş yavaş.
gözlerinde bir değişik oluşuyor. aynı tüylerdeki gibi canlılık hissi gidiyor. bazılarında katarakt benzeri ufak noktacıklar oluşuyor. parlamıyor gözler yani.
iştahları ya azalıyor ya da yese bile eskisi gibi kilo alamıyor. göğüs kafesi çevresindeki kemikleri hemen ele geliyor dokunduğunuzda. hatta genelde göbek kısmı şişman kalırken bu kısımdaki deri aşırı inceliyor.
tuvalet kısmında da bir takım kazalar yaşanabilir olmaya başlıyor. bizim evde kediler dışarı çıkar gelir. yani eve tuvalet yapmazlar. o konuda konforluyuz. ama tahmin edebiliyorum yaşlı olanlarda bunlar oluyordur. tutamamak gibi.
genç zamanlardakinden çok daha fazla sevgi istiyorlar. hatta yemekten bile neredeyse fazla ilgi istiyorlar. temasta kalmayı önemsiyorlar.
bir kere ölüme doğru giden bu yolda kediyi rahat bırakmak önemli. dışarı çıkan bir kediniz varsa illa nerede kaldı ne yapıyor diye düşünmeyin. kedilerin çoğunluğu yalnız, tenha bir köşede ölmek ister. sizden uzak olmak ister. bu onurlu ölümü ona çok görmemelisiniz.
hayvan içinde insan içinde yaşlılık berbat bir şey. ama kedileri bu bakımdan ufaktan kıskanıyorum. en azından rezil olarak ölmüyorlar. insan dediğin nedir ki? yatağa pisliyorsun seni görüyorlar. seni en son iğrenç hatırlıyor en yakınların. en azından kedilerde bu pek olmuyor.
bu güzel varlıklara veda etmek üzüyor ama yeni yavruların şirinliği ile bu üzüntü hafifliyor. kediler gerçekten asaletin sembolü.
devamını gör...
2.
ben kendimdekilere vakit ayırmayı tercih edenlerdenim..
devamını gör...