kedinizi gömmek

kendi ellerinizle gömdüğünüz yetmezmiş gibi bir de o gün sınavınız vardır. kedi gömmek kaderidir kedi sevenlerin. arka bahçede oyunlar oynadığınız kediniz bir gün arka bahçeye , üstünde koştuğu toprağa gömülecektir. keşke tanrı değil de kediler ölümsüz olsaydı.

yaşanmış bir hikaye şöyle geçiyor:
istanbul'da terminalden bodrum'a gidecek olan otobüse binen kadın, bagaja koyması için muavine bir kutu teslim ediyor. otobüs dinlenme tesisine varınca kutuyu açıp bakan muavin içinde ölmüş bir kedi görüyor. kedinin havasızlıktan öldüğünü düşünen muavin paniğe kapılıp , acilen mola yerinde ölen kedinin aynısını bulup kutuya yerleştiriyor. otobüs bodrum'a vardığında kutuyu teslim alan kadın içinde kıpırdayan ve canlı bir kedi görünce tepki veriyor :
hayır, bu benim kedim olamaz. çünkü benim kedim ölmüştü ve ben onu bodrum'a toprağa vermek için getirmiştim.

2016 yılında lüks bir semtte bulmuştuk onu, bir çok yalı vardır bulduğumuz yerde ve genelde zenginler oturur. muhtemelen birisi çocuğuna almıştı bakamamışlar, sokağa bırakmışlardı yada kaçmıştı,çünkü kendisi bir scottish fold kırmasıydı, zaten bu türler çok fazla yaşayamıyor malum acı içinde yaşıyorlar. geldiğinde patileri kir içinde ağlamaktan sesi kısılmış, gözleri yaşlar içinde acı, acı bakıyordu bana. fotoğraftaki ilk günüydü. sütten kesilmiş miydi? emin değildik, elimizden geldiğince bakmaya çalıştık, daha sonra isim düşündüm. ilkten aklıma limon gelmişti ama çok sıradan olduğunun farkına vardım. ardından peter king dinlerken bir şarkısı çalmaya başladı, o sırada bizim minik mırrr mırrr çok yüksek sesle mırlıyordu. şarkının adı shango ' ydu, neden shango olmasın? dedim. shango'nun voodoo mitolojisinde gökgürültüsü tanrısı olduğunu biliyordum ve bizim minikte gökgürültüsü kadar değilse bile mırlaması bir hayli yüksek ses çıkarıyordu. adı artık shango'ydu, artık benim en yakın dostum olacaktı * bir çok uykusuz gecelerimi, onu göğsümde yatırarak geçirdim, bir çok derdimi ona anlattım, onun sadece uyuyup mırrlaması bana, beni dinlediğini hissetiriyordu. gözleri hep akıyordu gözlerine çay poşetiyle bakım yapardım, burnu basık olduğu için horlardı ona bile katlanırdım, ama dostumdu. özel günlerde, doğum günlerimde, yılbaşı kutlamalarında hep beraber olduk. ona yaş mama, kendime kek alıp kutlamalar yapardım kocakafam shangomla. ona koca kafa diyordum acaba beni anlasa kızar mıydı? bir kaç yıl sonra durgunlaşmaya başladı, eski neşesi gitti...
bir gün sabah uyandığımda ayakta zor duruyordu ve ben uyurken bir kaç kez de kusmuş. tam veterinere götürmeye hazırlanırken kucağıma alıp sevip,öpecektim, hiç anlamadığım bir şekilde son kez bana gözlerini kıstı * sonra son nefesini verdi. ben de ona gözlerimi kıstım. anlayamıyordum bir günde pat diye ne olabilirdi ki ? hiçbir anlam veremedim, ama keşke erken kalksaydım, hemen götürseydim diye kendimi suçladım durdum. öptüm son kez, bir beze sardım, çantama koydum, sırtımda taşıdım. eski bir toprak arazi biliyordum oraya doğru giderken çocuklar gibi ağlıyordum. onun için ufak bir mezar yaptım, gömdüm. son kez, hayattaki son sigaramı yaktım, göz yaşlarım sakallarıma işliyordu. hani hayatınızda bir seneniz olur ya bütün boktan şeyleri o yıl yaşarsınız ve ben o yıl neredeyse bir çok sevdiğimi ya ölümle ya da başka bir nedenle kaybettim. ama en çok sırdaşım, dostum shango'm için üzüldüm. bazıları kedi ya deyip geçiştirdi. ama o dostumdu benim, uyuyamadığım gecelerde beni dinleyen dostum, gökgürültüsü kadar olmasa bile bir hayli yüksek sesle mırlayan dostum.

shango seni seviyorum,ruhun benimle. mister kocakafa shango'm orası varsa görüşürüz elbet.

başıma bir gün geleceğini bildiğim için okudukça üzüldüm.
tek teselli güzel minik dostun sizinle mutlu yaşadığını bilmektir.
umarım gittiği yerde mutludur.
insanlar için olmasa bile hayvanlar için mutlaka bir cennet olmalı.

kolunu kesip gömüyormuşsun gibi acı verir.

saçmadır çünkü küçücük bir kedinin toprağa koyulup üstünün örtülüşü.