kendi hayatının kahramanı olmak

bunu dinledikten sonra hemen söylenilenleri durdura durdura yazdım. yazım yanlışlarım olabilir bunu düzenlerim.
fakat sormak istedim, öğrenmek için.
birbirimizle paylaşalım diye.

öylesine mi yaşıyorsunuz? yaptığınız eylemleri düşünüyor musunuz? gerçekten en iyi halinize bürünmek için savaşıyor musunuz?
çünkü geçen senelerden günümüze aynı kalamayan benlikler var. nelerden geçtiniz, nelerden feragat ettiniz, sonuçları neler oldu ?
zorlanan ve kafası karışmış kim varsa buraya içini döksün, deneyimler paylaşılsın istiyorum.

ve belki olur belki de olmaz. ama denemiş olacağım.
bu arada yukarıdaki konuşma şu videodan

belki hoşunuza giden tedx konuşmalarını bile atabilirsiniz. çoğu çok sıkıcı oluyor ama size bir şeyler katan kısımları bile atsanız eminim çok kişi faydalanacaktır.
osho'dan ve kişisel gelişim kitaplarından nefret eden bir kesim var. o halde sizin ilerlemenizi sağlayan nedir?
nasıl bir yaşam arzunuz ve başınıza gelen kötü şeylerden kurtulma, atlatma yönteminiz var?

burada umut arayan, tutunacak dalı kalmamış herhangi bir insan için neler anlatmak, söylemek istersiniz?

ilgilenen herkese şimdiden teşekkür ederim.

güzel sorular. sözcükler önemlidir, ben meseleyi şu sözcüklerle ele almayı yeğlerim: kendi hayatının karakter oyuncusu olmak. kahramanlık belki sonra.

yani, yaşamda bir karakter ortaya koymak önce, gerisi gelir diye düşünüyorum. sen kimsin, seni ne mutlu ediyor, ne mutsuz ediyor? bunlarla barışık mısın? bunlarda bir çarpıklık var mı?

başı bulutlarda hayaller de güzel, ama ya ulaşılmaz görünürse? hepimiz kahraman olamayacağız, ama iyi birer karakter oyuncusu olabiliriz. sonrasında yaşam bizi keşfederse bakarız.

gelişmeye gelince, bana kalırsa gelişmek bir sonuçtur. neden, gelişme isteğidir. bulunduğumuz nokta ile varmak istediğimiz nokta arasındaki çelişkinin diyalektiğinden doğar. tutunacak idealler gerekir bu isteği doğurmak için. kimi için paradır, kimi için sevgi, kiminde devrim. öyleyse önemli olan "kendin" için o anki en uygun ideali bulmak ve onun için mücadele etmektir.

son söz: mutluluk varılacak yerde değil, varılacak yere yaklaşmaktadır. dolayısıyla, her şeyin ve yaşamın, evrimimizin özü: mücadele.

yumurta hikayesinde anlatiliyordu; gördüğümüz, tanıdığımız , hayatımıza giren herkes ,hatta dünyadaki herkes bizim farklı versiyonlarimiz. nefret ettiğimiz, iğrendiğimiz, korkunç gelen bütün insanlardan birer parça taşıyoruz içimizde. biz aslında herkesiz herkeste biz ,eğer sorun yaşamaktan ziyade yaşamı zorlaştıran versiyonlarimiz ise bunun çaresi elbette kendimizde yatıyor. ya sorun bizdeyse, yani bizim eksik ya da fazla bütün yaşamsal faaliyetlerimiz, varlığımız başkalarının hayatını tehdit ediyorsa? bilemiyorum, hangi hayatın hangi kahramanıyım, kimim ki ben ,ben bir hayat mıyım hayat mı benim? ben varım diye mi bir hayat var ,farkında olmadan kaç insan öldürdüm kaç insanın canını yaktım kaç insanı yaşattım? herkesin bir başkasının hayatında kötü bir rolü vardır, herkes belli bir zamanın kahramanıdır ve katili. muhtemelen hepsi kendi içimde öldürüp dirilttiğim yüzlerce versiyonlarımın bir başkası ve bir başkası. kahraman olarak kendimi avutacağım bir yalanimin olmasını istemiyorum ama daha iyi bir versiyonumun olmasını istiyorum.

hepimiz kendimize ufak habitatlar yaratıp, ister istemez kendimizi bu metaforun merkezine koyuyoruz. insanlar mahlukların en gelişmişi vs değil be abi , sadece ufak narsist canlılarız , bakalım dalgamıza.

zaten öyle. başarılı olmak ya da olmamak işte bütün mesele bu.

valla ben yardımcı oyuncu gibi takılıyorum. kahramanlık bana göre değil. amatör oyuncuyum ben.

sen ne kadar güzel bir başlıksın ya <3