yazarların kendisine en yakın bulduğu roman kahramanı

"...fırtınanın ıssız bir kıyıya fırlatıp attığı iki insan gibi, ezik, bitkin, üzgün, öylece yan yana oturuyorlardı. raskolnikov, sonya'ya bakıyor ve genç kızın kendisini ne kadar çok sevdiğini hissediyordu; ama tuhaf şey, böylesine çok sevilmek ona birden acı vermişti."

üstte yaptığım alıntıdan anlayacağınız üzere raskolnikov'dur.

(bkz: suç ve ceza)

mini mini kafalarımızı ukalaca kitaplar, birbirinden çürük bilgiler, neticesi olmayan hesaplar ve allah kahretsin, karmakarışık menfaat düşünceleri dolduruyor... söyle, hangi ilim, hangi şiir, hangi aşk, hangi devlet bu manzaradan daha güzel, daha muhteşemdir? buna rağmen burnumuz kaldırmadan bozuk kaldırımlarda yürüyüp gitmekte devam ediyoruz. dünyadaki insanların acaba kaç binde biri şu anda başını aya çevirmiştir?

bende ömer gibiyim her zaman herşey hakında bilgi sahibi olan ama verdiği kararlarda hiçbir zaman emin olmayan bozuk bir kişilik.

(bkz: içimizdeki şeytan)

kürk mantolu madonna da bir anıdan bahsedilirken cümlede dahi geçmeyen ama sokağın betimlemesinde hayal edilen o sokak lambasının altında sigara içen yan karakterin de yanı- bi sigara içip gidicem olan.

birazdan bir alıntı paylasacagim lakin kitap yanımda olmadığı için paylaşamıyorum. şimdiden söylemek istedim çünkü taslaklara kaydetsem unuturum.
ıçimizdeki seytan- macide.

bovary hanım.

julie (otuzundaki kadın)