kendimizin psikoloğu olmak

psikoloğa bile kendimi tam anlamıyla açamadığım için yaşadığım bir durum. evet zor ve yorucu ama başka türlü olmuyor.

“sen aklına koyduğun her şeyi yapabilirsin. senin inanılmaz bir gücün var ve de sevgin de var” teoride insan kendi kaynaklarıyla yaşam becerilerini sürdürebilecek bir yetide olsa da duygusal yoğunluğun hakim olduğu olaylarla baş etme konusunda yetersiz kalabilmektedir. bireyin yaşam döngüsü içerisinde ruhsal iyilik halini güçlendirici bir gelişim süreciyle bir ölçüde yapılabilecek bir eylem.

ne kadar mümkün bilmiyorum ya da ne kadar başarılı oldum ama yapabildiğimi düşünüyorum . uzun süredir kendimle baş başayım muhabbetimiz baya ilerledi . psikoloji kitaplarının da desteğiyle hayatım boş olsa da hayat boş olsa da kendimi iyi hissediyorum . ne için yaşıyorsun ? deseler yaşayıp göreceğiz diye cevap verecek durumdayım ama en azından tuhaf bir huzur var . polyanna sendromu na girmediysem eğer kendimin psikoloğu olmayı başardım .

sonu pek hayirli olmuyor tecrübe ile sabit.

konuyla ilgili danimarka doğumlu abd'li psikanalist karen horney'nin "kendi kendine psikanaliz" isimli kitabı okunabilir. zor bir uğraştır; açıkçası profesyoneller dahi olası bir primer ya da sekonder travma durumunda kendi terapistlerine giderken, gerekli zekâ kıvılcımına sahip değilseniz şayet, şovmenliktir hatta. kendi akıl sağlığınızdan gitmesi pahasına deneyebilirsiniz.

acılara süre verin. o süre bitince bir daha acımaz. dene. burdayım.

günümüzde psikolog fiyatlarını düşününce uygulamamız gereken hede (tabi ilaç tedavisi gerektiren, kişilik bozuklukları kapsamına giren ağır derecede ruhsal sıkıntılar hariç. onlarda psikiyatriste gidilmeli). aslında düşünüldüğü kadar zor değil gayet yapılabilir. okuyacağımız kitaplarla bu özelliğimizi geliştirebilir, buna ek olarak elimizin altında bulunan interneti de araştırmalarımızda kullanarak birçok konu hakkında bilgi sahibi olabiliriz.