kendini avutmak

ruhun yanılsamasıdır. olmayacak işler için hep kendimizi avuturuz. olmazların peşinde savruluruz.

bir nevi evde bozulan aleti kendi kendine tamir etmek gibidir. bu konuda da oldukça yetersiz insanlar olabilir. bunu yapamayanlar maalesef duygusal manipülasyona daha açık olurlar.

genelde bu işi başkaları yapar benim yerime. başarısızlığı pek kabullenemiyorum. o sırada başka taktikler planladığım için avutucu cümleler bende hep karavana.

gurur duyduğum özelliğim.

ne zaman başıma bir iş gelse veya bir konuda başarısız olsam, mutlaka bunun bir nedeni oluyor.

olmayacağını bile bile kendini kandırmak, oyalamak.

kahve içmektir.

aslında kahveyi seviyor muyum ya da bu denli sevilesi bir şey mi gerçekten? üzerine uzun tartışmalar döndürülebilir. lakin bir şeyden sıkılmaya başlar gibi olunca o parlak oyalanma fikri belirir: "dur bi kahve içeyim" heh şimdi tüm problem çözüldü. bu kadar basitmiş meğerse(!)

kahveyle kendine artı değer katma sanrısı...

aslında zihin kodlarımızda kahve içmek "keyif" kavramıyla (tamam lan uzatma git iç kahveni)