kendini geliştirmek için uyumamak

okumak ve yazmak ve podcast dinlemek için uykudan feragat etmektir.

uzun vadede verimliliği kaybedince gelen pişmanlıktır diyorum, işin sonu burn-out olur.

kendinizi geliştirmek istiyorsanız önce uyku ve yeme düzenini oturtmalı sonra stres atabileceğiniz bir aktiviteye sahip olmalı ve etkili bir şekilde çalışma düzeni yapmalısınız. uykudan feragat edip çalışmak ile tutumlu olmak için az yemek yemek aynı şeydir. size bir şey kazandırmaz.

72 saat sonraki uykuda geliştiğini rüyanda görürsün artık.

bazen sadece daha güzel ağlamak için tercih ettiğim davranış. yastıkta ıslanmadık yer kalamayıncaya kadar ağla ağla yine ağla daha iyi ağla.. *

aklıma sevgili aziz sancar’ın günde kaç saat çalışıyorsunuz sorusuna verdiği cevap geldi.
“40 yaşıma kadar günde 18 saat çalışıyordum, daha sonra azaldı şimdilerde günde 12 saat çalışıyorum ” demesi geldi.”
uykusuzluğu nerden çıkarıyorsun diyecek olanlar varsa bir gün 24 saat bunun 18’ini çalışarak geçirirse kalan 6 saat içinde yeme, uyku (sosyalleşmeyi yazmıyorum bile) gibi ihtiyaçlarını karşılaması kazım. hadi diyelim 1 saat sadece yeme içme vb. diğer ihtiyaçlarla geçti kaldı mı elimizde sadece 5 saat. yine de ideal uyku için yeterli bir süre değil.

tabi, sevgili bilim insanımız işin sonunda mükafatı olan nobel’i aldı.

az uyuduğum vakit bünyem benden intikamını aldığı için katılmadığım gelişim metodu.

kimse kusura bakmasın ama net geri zekalılıktır.