kepçe çalışması izlemekten zevk alan insan

üzerine sosyolojik analiz yapmak istediğim bir olay.

dmax kanalında bir belgeselcinin şöyle bir sözü vardı :
insanlar şu üç şeyi seyretmeyi severler: yanan ateşi, dönen makineyi, akan suyu.

birkaç gün önce iş yerinde yaptığımız bir sohbetin ardından üzerine tekrar düşündüğüm insandır.
sohbeti uzun uzun anlatmayacağım ama bir yerde patroncuğum dedi ki; "ben kepçe izlemeyi seviyorum, diğer iş makinelerini de çünkü onlar olmasa ne yapardık ya da onlar yokken insanlar ne yapıyordu diye düşünüyorum izlerken, dalıp gidiyorum."
ben de şöyle düşündüm bunun üzerine; "belki de bu kişi aslında insan aklının geldiği yeri övüyordur kendi içinde, makinelere değil insanlığın geldiği ve potansiyel olarak gelebileceği yere hayranlık duyuyordur." ne dersiniz, olabilir mi böyle bir şey?

türk işi terapi uyguluyordur.

ben geçen vinç izlemiştim, ilginç bir deneyimdi.
koca koca beton blokları kaldırıp yerine koyması filan.
anlayamazsınız.

z kuşağı anlayamaz. o kepçenin kumu alışı... kamyona yükleyişi...
anlayamazsınız...
kanal d'de titanik'e denk gelmiş gibi olur insan. bir anda karşınıza çıkar. ister istemez kendinizi kaptırırsınız. bir bakarsınız yanınızdakiler sigara uzatır, çay getiren olur. samimi bir ortamdır.

henüz beton dökümüne denk gelmemiş insandır.

beton dökülecek alana pompa gelecek, kumandayla kurulacak* sonra beton dökümüne başlanacak, kumandayla iş bitince pompa toplanacak falan. off diyorum.

püskürtme beton* izlemesi de zevkli bak. şiddetle tavsiye. sonracığıma şey de güzel, kule vinç izlemesi.

ama içlerinde bir tanesi var ki benim en çok etkilendiğim hatta, hidrolik sistemle itilerek* montajı yapılan çelik aksamlar. uzun sürüyor bir de böyle 7-8 saat falan, yaklaşık 40 metre anca ilerliyor. tam mesai yani. ama denk gelmesi zor işte. siz diğerlerine odaklanın o yüzden.

kalıplardan çıkın, kepçeyi falan bırakın artık. çok demode onlar. beton işlerine falan geçin. az vizyonunuz gelişsin.

yalnız nasıl ciddiye aldıysam hızımı alamayıp destan yazmışım. ne kadar çok seviyorsam artık.

bu konuda teorilerim var. araba seslerinin anne rahmindeki sese benzediği, bebeklerin bu yüzden arabalarda daha hızlı uyuduğunu duymuştum. düşünürseniz iş makinesi sesi araba sesinin birkeç seviye üstü, bu ses insanların zihninde rahatlama, güven duygusuna yol açıyor olabilir mi?

aşırı zevklidir. sadece kepçe olarak da değerlendirilmemeli, bütün iş makinalarını izlemek aşırı zevk verir bana. hele bir de paletli ise ve hareket ediyorsa.

o paletin çıkardığı ses sanki bir senfoni olur. kumu, çakılı, bazen bir kayayı alması, sağa sola dönmesi ve yine o dönüşte çıkardığı sesi.

izlemesi bu kadar zevkli ise kullanması nasıldır diye düşünürüm. bazen büyük bir taşı kaldırmaya çalışırken düşürür ya hemen başlarım söylenmeye. o öyle mi kaldırılır. uzmanız ya her konu da tabi i biz daha iyi yaparız.

silindir izlemeyi de çok severim. her seferinde sanırım herkesin aklına gelen soruyu sorarım kendime. lan altında kalsam diğer taraftan ince salam dilimi gibi çıkarım.

kısaca nedenini bilmemekle birlikte bir sigara yakar izlemeye başlarım ve sanki tüm dünyayla iletişimim kesilir o anda.

bonus olarak: o kepçenin kamyon kasasına çıkması izlemek 10/10 aktivite.

aynı şeyi makinam çalışırken bende yaşıyorum. kalemkar arkadaşlar efkarlı bir sigara yakıp, vaaayy yanına kondurayım bu nası hız laaa diye diye izliyorlar.
iş makinası çalışırken izlemeyi bende çok severim ayrıca. çocukken tır şoförü olmayı istememin yanısıra iş makinası operatörü olmayı da çok isterdim.

türk insanı.

ben izlemekten ziyade o aleti kullanmanın daha zevkli olacağına inanıyorum. böyle bir fırsat geçse elime, asla kaçırmam.