kimse benimle ilgilenmiyor diye intihar eden genç kadın

buradan

bununla ilgili yıllar önce bir haber okumuştum. kızın biri yine ilgisizlikten intihar etmişti. bu kızımız 5, 6 kişiyi aramış ve kimse ona dönüş yapmamıştı. sonradan öğreniliyor ki kız numarasını gizli no yapmış. *

biraz kızdım yanısıra da üzüldüm. kızdığım nokta, herkesin kendini çok yalnız ve önemsiz hissettiği zamanlar oluyor hayatında. her ilgi görmeyen insan intihar etseydi ülke koca bir mezarlık olurdu. üzüldüğüm şey ise intihar edecek noktaya nasıl geldiği. saçma bulup kızsamda ne yaşadığını bilmediğim için üzülüyorum. umarım bir daha böyle bir girişimde bulunmaz.

ilgiyi tüm kolluk kuvvetleri ve basın gösterince amacına ulaşmış kişi. görev tamamlandı

gerçek bir bunalım içeren haberdir.
allah yardımcısı olsun. bundan sonrası için, umarım bu hayatı bu kadar ciddiye almadan yaşantısına devam eder.

kendi kafasının içinde öldürdüğü çok şey vardır.

haberde vurgulanan ''kimse ilgilenmediği için'' bölümü insanın canını daha çok yakar. intihar çok ciddi bir sorundur, bunun yanısıra da toplumsal bir sorundur. ilgisizlikten bu dünya terk edilmez, kadının eylem sebebini ilgisizlikle bağdaştıranlar olayı hafife almış olur.

ilgiyi, değer görmeyi, takdir edilmeyi hayatın merkezine koyduğumuz için oluyor tüm bunlar.
biri onaylamadan, alkislamadan ilerleyemiyoruz. bunun için sosyal medya hesapları açıyor, nerede kendimizi gosterebilirsek gösteriyoruz. bu böyle gelmiş ama böyle gitmesin. önce kendinize sonra hayatına dokunduğunuz kişilere kendini sevmeyi öğretin.

kafa sözlük yazarı olması muhtemel insan evladı.

psikolojik bir hastalık. kadınlarda görülme sıklığı; erkeklere göre çok daha yaygın bir hastalıktır ve bir uzmandan yardım alınmadığı takdirde; hasta olan kişi, ilgiye olan açlığını doyurabilmek adına intihara dahi kalkışabilir.

sevgilisinden ayrıldığı için intihara kalkışan bir kıza/kadına denk geldiniz değil mi? hah, işte o kişilerde bu hastalıktan muzdarip olanlara örnektir.


(bkz: histriyonik kişilik bozukluğu)
(bkz: drama queen)

geride kalanlara vicdan yükü bırakmıştır.

boyle kendini gelistirememis prenseslere hic uzulmuyorum sayilari biraz azalsa iyi olur

ergenliğini atlatamamış insan.

kimse onunla ilgilenmiyor diye değil önem verdiği ilgi istediği kişilerin gözünde bir hayaletten farksız olması onu depresyona sürüklemiştir. depresyon da intihara

günümüzde manyak gibi sevilmeyi, ilgi görmeyi, şımartılmayı, taktir edilmeyi ve onaylanmayı istediğimiz için bu gibi olaylar oluyor ama bunun yanında şöyle de olmuş olabilir hanım ablamız ilgi görmek istediği kişi veya kişilerin gözünde bir hiç olduğu bilincine varmış ya da yüzüne tokat gibi çarpmış olabilir kabullenmek zorunda kalmıştır yani insana en fazla koyan şey budur zaten kabullenmek her insanın kolayca yapabileceği şey değildir fiziksel değil psikolojik olarak çok büyük etkisi vardır. zor bir durumdur. ayrıca ilgi görmek için de güzel ve yakışıklı olmanız gerekir cool girl/boy olanlarından yani. dünyamız yüzelsey sevgiye dayalı olduğu için yakışıklı veya güzel olmadığınız zaman ekstra büyük bir çaba sarfetmeniz gerekir. başarılar.

tek sebebi bu değildir. başka durumlar da vardır . bu sadece bardağı taşıran son damla olmuştur.

kimseyi yargılamak bize düşmez ve aslında o an onun hissettiği yalnızlık hissini de yaşamadan bilemeyiz maalesef ama
bir insanı bu raddeye getiren herkes için bir vicdan azabıdır bence
insan kendi kendine yetmeyi öğrenmeli
anne baba kardeş dost sevgili akraba herkes bir gün birer birer yok olup gidecek
en sonunda hep kendinlesin
yalnız doğduk ve yalnız öleceğiz
madem 70-80 yıl kendimizleyiz
neden başkasına ihtiyaç duyup onları yükseltmeye çabalayalım ki
en başta düzeltmen yükseltmen gereken şey kendin, için, kalbin

atıp, tutulmaması gereken olay. yaşamadığınız bir psikolojik sıkıntıyı anlayamazsınız. obsesif olmayan biri için obsesyonlardan kurtulmak çok basit gelir fakat obsesif bireye obsesyonları ölüm kalım meselesi gibi gelir.bu intihar eden arkadaş da ilgiye nasıl değer veriyor acaba. allah kimsenin başına vermesin.

aklıma emrah serbes'in bir yazısı geldi.. ve gerçekten çok üzüldüm bu genç kadına.. gözlerim doldu.. yazıyı ise buraya bırakıyorum..

"ayşenur’un ablası ilgisizlikten öldü. 36 yaşında. bir sefer mutfakta tencere tava arasında ağlarken görmüştüm onu. alakasız yerlerde ıstırap çekmek ıstırabı ikiye katlar. bir mezar başında ağlamak çok daha makuldür, kimse neden diye sormaz. piknikte çekilmiş bir fotoğrafı kaldı, kalmasa daha iyiymiş, yapıştırılmış gibi duruyor, sanki yok.

işler yolunda gitmiyorsa mazi denilen şey bir enkazdır ve hatıraların da son kullanma tarihleri vardır. küflenirler, kokuşurlar, bozulurlar. mezunlar derneğine pilav yemeye gidenlerin çoğunun halinin vaktinin yerinde olması tesadüf olamaz. ancak şimdiki halinden memnunsan geçmişi hatırlatacak organizasyonlardan keyif alırsın. hatta geçmişin ne kadar boktan olursa aldığın keyif de o kadar artar. işler yolunda gitmiyorsa hiçbir yere de gidemezsin. ardında bırakacak bir şey yokken kim gidebilir. hiçbir yere doğru uzun bir yürüyüş, bunu kim göze alabilir.

ayşenur, gizemli, kindar ve çok güzel bir kızdı. sahilde görmüştüm, seneler önce, kapkaranlık bir gündü, okullar kar tatilindeydi. “benim yüzümden mi?” diye sormuştu. ablasının kendi yüzünden öldüğünü düşünüyordu. mahcup, tereddüt içinde, avutulamaz. “evet,” diyemedim. böyle durumlarda dürüstlük insanı en çok yaralayan şeydir. bir soru sorduğumuzda dürüst bir cevap beklemeyiz. bizi hayal kırıklığına uğratmayacak bir cevap bekleriz. “hayır,” da diyemedim. “boş ver,” dedim.

yağmur durur ama saçaklardan ve ağaç dallarından damlamaya devam eden taneleri kalır. hiç kimse bıçakla kesilmiş gibi terk edemez bu dünyayı. bir insanın tam manasıyla ölmesi için onu hatırlayan hiç kimsenin kalmaması gerekir. bu memlekette milyonlarca ölü yaşıyor bu hesapla bakarsak. kimsenin siklemediği insanlar. ateşböcekleri gibi, görünmek için karanlığa muhtaçlar. belki bir gece nezarethaneleri andıran demir parmaklıklı zemin katlardan çıkarlar ve ışıltılı bir mezarlık mahallesi kurarlar. sonra da silahlanıp gelirler ortalığın anasını sikerler. herkesi öldürürler. herkes öldüğü için de herkes unutulmuş olur. böylece eşitlik sağlanmış olur. bir tanrı varsa eğer o gece kendini de bağışlamak zorunda kalır.

bir insan pencereyi açıp sokağa atlayabilir ama hiç kimse pencereyi açıp “bana acıyın,” diye bağıramaz. ayşenur’un ablası dördüncü kattan atladı, hastanede öldü, bir hafta sonra. onu hatırladıkça görünmez adam filmi geliyor aklıma. görünmez bir kadın görünmez bir duvara çarptı ve kimse bunu görmedi."

(bkz: doğal seleksiyon)