kimse görmez diye yırtık çorap giymek

genelde maksadına ulaşamayan eylemdir. sanki tüm evren yırtık çorap giymenizi bekliyormuş gibi tam da o gün ayakkabılarınızı çıkarmanız gereken bir ortama girebilirsiniz. bu evrenin size senden gıcık alıyorum deme şeklidir.

(bkz: murphy yasaları).

yırtıktan çıkan parmağın veya ayak tabanının ayakkabıyla direkt teması insana cinayet işletebilir.

sonra bir bakarsın bir arkadaşın evine gitmek mecburiyetinde kalırsın ve deliği nasıl göstermem derdine düşersin. oysa normal bir çorap giyseydin muhtemelen eve de çağırmazlardı seni ama murphy kanunları deriz biz bu duruma.

spontane bir "ekşın" fırsatı ortaya çıktığında, içlik giydiğini hatırlamak kadar kötü değildir.

hiç farkında olmadan o gün misafir olursanız bir yere işte o zaman foyaniz çıkar ortaya.

çoraplarınızı ne zaman değiştiriyorsanız, çıkartmadan önce sağını solunu kontrol ederek kurtulabileceğiniz durumdur.
baktın eskiyen yeri mi var? atıyorsun hemen.

(bkz: yırtık çorap giyilen gün hoşlanılan kızın eve davet etmesi)

bugüne kadar hiç yapmadım ama yaparsam eminim bı sekilde o yırtık gözükür çünkü ne zaman bı şey gözukmesin diye ugrassan sanki çevrendekiler gözüksün diye uğraşırlar

giy ablam giy ablası kurban olsun

yırtık olmayanını giyince bile parmak taraflarından deliniyor. ve bizde çocuklar için "oo şeker görünüyor." ya da "şeker/şekerler hava almaya çıkmış." denilir.
kahve ya da çayda parmak batırma olayının farklı versiyonu; babamın şekerli içtiği zamanlarda yapardım bunu (küçükken)ona şekersiz götürürdüm. "şekerimi unutmuşsun." deyince "unutmadım ki burdayım, soğudu mu içeyim mi bir yudum?" veya "tatlandırmak için kurabiyemi batırayım hemen. daha çok şekerlenir hem." dediğim zamanların birinde çıkan ayak parmağım varken o gün kurabiye de yoktu ayağımı gösterip "ooo 2 şekerim çıkmış, istersen birini istersen ikisini de batırabilirim ama erimeyecek değil mi?" deyince babam gülmekle kızmak arasında kalıp en son kahkaha atmıştı. onlar o kadar şeker şeker derse tatlı tadı vereceğine de inanırım yani, çocuğum ben.
sonraki küçüklere böyle dediğimizde ben "tadsız şeker" diyorum ki...

zaman zaman yaptığımdır. neyse ki o ayakkabıyı çıkartmak durumunda kalmadım hiç..

hep yaptığım şey. yalnız herkes de görüyor lan. düşman ayağa bakıyor cidden.

yürüyüşünüzü şaşırtır, özgüven ve konsantrasyonunuzu bozar, bütün gününüzü mahveder. kıymayın kendinize. pantolon üstüne don giyip çıksanız da ancak bu kadar sorun yaşarsınız..