kışın mı yazın mı daha depresif olduğu sorunsalı

şimdi düşündümde içinden çıkamadım
yazın eğlenen insanlara bakıp depresif hal alıyorum :( kışın kimse mutlu gözükmüyor zaten.
ilkbahar deyip olaydan sıyrılıyorum:/

elbette kış.
çünkü bu ülkenin insanı sürekli üşüyor.
bedenlerine o fakirlik genetik olarak aktarılmış.
hava hafif soğuyunca hadi diyoruz kampa kaçalım, üşürüz diyor.
ya ona göre kıyafetler üretiliyor artık, incecik ama sıcacık tutar bedenini, görmemiş ki hiç.
yün kazağı giyip geliyor mesela teknede kalmalı balık etkinliğine. terledim diyor, buhranlar geçiriyor. e terlersin, yün o yün. kar yağınca giy onu.


neyse çok uzatırım da, üşendim.
kış daha depresiftir.
yazın zaten sürekli eğlence içerisindeyiz, kışın eğlenmek isteyen insan sayısı az.

kış ve yazı hiç tanımıyorum. ben sürekli melankolikim.

kışın sağlıklı olup yazın depresyona girmek için ekstra sebepler olmalı. karanlık kasvette işe gidip işten dönüyoruz kışın, daha depresif bir durum olamaz.

depresif olana kış mı yaz mı desen yine girer depresyona .her ikisi içinde bahane çok ona göre.

kış olduğu ispatlanmis.akdeniz ve kizey ülkelerinde farkli deneklerle sonuc hep ayni.kış mevsimi daha depresif.özellikle 6 ay gece 6 ay gündüz döneminde tam manasiyla depresyonun zirvesi mevcut juzey ülkelerinde.yani okumadan arastirilmadan , bosuna acilmis bir baslik daha.

hem kış hem yaz.
kış kasvet mevsimidir bana göre. yağmur, kapalı hava, soğuk varsa ve evden dışarı adımını atamıyorsan o günün depresif geçeceği kesindir.
yazın ise yanında arkadaşın, konuşabileceğin kimse yoksa* o zaman da depresif geçer. tatil fırsatı olanları görürsün daha da üzülürsün.
son olarak kendimize yetebilmemizi diliyorum. mevsimler bir yana kendinle aran iyiyse depresyon içinde olmazsın.

kişinin depresifliğiyle alakalı olan durumdur.
nasıl hissederseniz öyle görürsünüz bence.
mevsimlerin bir rolünün olduğunu düşünmüyorum.

ikisi de değil ikisini de ayrı ayrı sevip mutlu oluyorum. kışa bayılıyorum, erken kalkmak çok güzel, enerjik oluyorum. soğuğun bir kokusu oluyor, kışın ayrı bir kokusu oluyor.
yazın ise daha capcanlı, çiçekli böcekli bir mutluluk geliyor. her iki durumda da ben mutlu oluyorum. çünkü bu hayatın stabil olmamasını sağlayan döngüyü seviyorum. bir mevsimi değil, mevsimin geçişli olmasını seviyorum. sürekli kış olsa kışı sevmeyiz, zirâ kışın sonlarına doğru "oh be" çekilir olur. aynı şekilde yazın bunaldığımızda "kış gelse de şu bunaltıcı sıcaklardan kurtulsak" denir. sevilen şey o döngüdür kanımca. onun için ben her ikisini de iliklerime kadar yaşamayı seviyorum. tadına varınca mutlu oluyorum. her ikisi de bana göre depresif mevsimler değil. ama genel olarak bakınca kışın insanların daha mutsuz olduğunu görüyorum.

birincisi okullar vs de açık olduğu için çocukların, gençlerin de bir telâşı oluyor. erken uyan, hazırlan, okula git. onların okula gidişleri büyük bir trafik kalabalıklığını yanında getiriyor. servisler caddeyi, öğrenciler taşıma araçlarını dolduruyor sonuçta. kışın trafiğin fazla olması diğer insanları da daha stresli hâle getiriyor.
olumsuz hava koşulları yüzünden insanlar günlerinin mahvolduğunu düşünüyor hâlbuki havanın suçu ne? sen neden önlem almadın? yağmurun suçu ne? ıslanmak o kadr kötüyse duş da alma diyesim geliyor. yağmuru da karı da çok seviyorum. ama yağmur ve kardan ötürü insanların başlarına bir sürü şey gelebiliyor artı olarak bu hava koşulları yüzünden yollar kapanabiliyor, trafik çoğalabiliyor.
günler kışın daha kısa, daha erken kararıyor. insanın gündelik telâşesi üst üste biniyor. onun için yatıp kalkıp hıphızlı ve verimsiz geçen bir kış elde etmiş oluyor.
bir de tabii soğuk, çoğu insanın dışarda dolaşası gelmiyor. sosyallik yaz aylarına göre daha az, bu da insanı bunaltıyor mutluluğunu düşürüyor.
son olarak insanlar kışın artan faturalarının fiyatlarını düşünüp melankoli pençesine yakalanmış olabiliyorlar hahahaha

yazın ise günler uzun, üstümüzde kat kat giysi yerine hafif giysiler var: kuş gibiyiz. enerjiğiz. herkes cıvıl cıvıl. rengârenk. onun için kışın depresifliği fazla gibi... *

yazın tabiki. hem sıcak hem ter hem herşey.....

net olarak kış mevsimidir. çocukluğundan beri 'yazci' bir insan olarak, 13 sene sonra bile londra'nin kasim - nisan arası havası çok net bir şekilde kafamı düşürüyor.

her sene 10 ay bahar - sonbahar arası bı mevsimde aynı hayatı yaşamaya ömrümden birkac seneyi verebilirdim gibi geliyor.

kışın depresif olunur, yazın agresif.

kişiye göre değişir. yaz insanı bunaltır sıcak ve nem yüzünden. yazın hiç gülmem mesela. ama kış öyle mi? mis gibi hava. en fazla üşürsün üstüne ek birşey giyersin. ama yaz öyle mi dal başak dolaşsan bile o nem insanı bunaltıyor.

hava sıcaklığına göre mood belirleyen insan sorunsalı.

yaz kış depresif olabilen esaslı insanları seviyorum ben, melankolik olalım, sürekli of puf yapalım. kan, kaos, trajedya.

insanın durumunu hava mı belirliyormuş benim durumumu çoğunlukla insanlar ya da azıcık açlık belirliyor da bilemedim hava beni en fazla bunaltır.