kıskanmak ve imrenmek arasındaki fark

oldukça benzer kavramlardır. sıkça karıştırılırlar.
kıskanmak daha negatif bir haldir. başkasında olan sende olsun istersin ama onda olmasını istemezsin. ona yakıştıramazsın.
her ne ise kıskanılan şey, sana daha çok yakıştığını düşünürsün ve sahip olmak istersin.
aynı zamanda güçlü bir duygudur da kıskançlık, yoğun bir enerjidir. kesinlikle hissettirir kendini.
kıskanan ve kıskanılan bünyede, o ya da bu şekilde negatif etki yapar.
bu yüzden o arkadaşlık da bir şekilde biter.

imrenmek ise biraz daha farklıdır. insan imrendiğinde ister fakat sadece kendinde olsun değil. basitçe ister.
bu istek bencilce de değildir. bir arkadaşının yeni bir araç aldığına sevine bilir. ve imrenedebilir aynı zamanda.
aynı aracın kendine de yakışacağını düşünebilir. ama bu arkadaşı için mutlu olmasına engel değildir.
imrenme istemektir aslında başkasında olan bir şeyi naifçe, kıskanmak ise sadece kendine ait olmasını istemektir bencilce.

yine en güzeli kafa sözlük.

arada fark yoktur.

söylerken bile kavramlar kendi farklarını ortaya koymaktadır.
kıskanmak, serttir. onda olmasın sadece bende olsun.
imrenmek, naiftir. paylaşımcıdır. ikimizde de olsundur.

imrenmek iyi anlamda kıskançlıktır.

kıskançlık ise kötü anlamda imrenmedir.

ne diyorum ben ya.

yoğun olarak hissedilmiyorsa fark edilmez, ama yoğun olarak bu duyguları hissederseniz; kıskanmanın sonunda eksiklik, imrenmenin sonunda tamamlanmışlık hissedersiniz.

niyettir.

imrenen insan kendini motive edip çalışır, bir tık üstünü yapayım diye uğraşır. kıskanan insan öyle değildir, o öyle bir lanettir ki uzanamadığı her şeye sadece çamur atmasını bilir. aramızda da o arkadaşlardan fazlasıyla bulunuyor, yakın zaman da çatlasalar da onlarda kurtulsa bizde.

kıskanmak her şeyi kendine istemek başkasında görmeye dayanamamaktır; imrenmek ise başkasında olmasını sorun etmeden, bundan da memnun olarak istemektir.

kiskanmak içinde bir miktar da olsa fesatlık içerir. imrenmek öyle değildir.

ikisi de aynı şey işte yumuşatmaya gerek yok. tercih yap deseler daha 'sert' anlaşılan kıskançlığı seçerdim.

imrenmek, uğruna çalışmak içerir. kıskanmak kaybetmesi için sabote etmek içerir.

aralarında incecik bir çizgi olan iki tabir.

kıskançlık; içinde kötü niyet barındıran bir duygudur. kıskanan insanın kıskanılan insanı çekemediği bir haldir. istenilene sahip olan kişiye düşmanca duygular beslenilir.
imrenmek ise; bir insanda görüp beğendiğimiz birşeye sahip olma isteğidir. bu duyguda kötü niyet yoktur. tam aksine imrenen insan, imrenilen insanda iyi birşey gördüğü için bu duyguları hisseder.

eğer diğer kişinin durumu için kalben mutluluk duyabiliyorsanız bu imrenmektir. ama içinizi kemiren minik bir kurt varsa birbirimizi kandırmayalım bunun adı kıskançlık.

kıskandım diyemeyenlerin imdadına imrendim yetişir. kıskandım daha dobra bir tabirken imrendim kaçak güreşmektir.

kıskanmak fesatlıktır bence imrenmek ise takdir edebilmektir

kıskanmak, onda olmasın bende olsun durumudur. imrenmek ise bende de olsun durumudur.

kıskanmak o kişinin yaptıklarını çekememektir. hatta belkide kötülüğünü istemektir. imrenmek ise onun gibi olmak istemektir. onun gibi olmak için çabalamaktır.

kıskanmak, bende yok onda da olmasın demektir.

imrenmek, onda var bende de olsun demektir.

arada fesatlık farkı vardır, büyük farktır.

mesela benim bir arkadaşım vardı, kilolarıyla problemi olan zayıfladı, gerçekten çok güzel oldu. ama kafayı beni şişmanlatmaya taktı, ne zaman bize gelse elinde bir sürü abur cubur var. ben de saf gibi diyorum ki ne güzel zayıfladın, niye abur cubur getiriyorsun? meğer amaç bana kilo aldırmakmış. çünkü kendisinin fit olması, kendini güzel hissetmesine yetmiyor, kıskanç.
ben de genelde, keşke benim de böyle olsa derim ama batıl inanç gibi yüz kere maşallah derim nazar değecek diye tribe girerim. bu da imrenme işte.