eleştiri ve hakaret arasındaki fark

eleştiri iyi niyetle karşındakinin fikrini geliştirmek ya da kendi fikrini belirtmek amacıyla yapılır, hakaret ise kendini ifade etmeyi bilmeyenlerin eleştri adı altında başkalarını sözleri ile aşağılamaya çalışmalarıdır. genelde eleştirenler gözlerde yücelirken hakaret edenler gözden düşer.*

ülkemizde özellikle kamuda çalışan yöneticilere eleştiri yapmak hakaretten sayılır. niye çünkü çoğu ikisinin farkını bilmiyor. çünkü hepsi kusursuz olduğunu düşünüyor.

bi yerde okumuştum şu cümleyi: bazı sözlerin anlamı söylenişindendir. bazen insanlar eleştiri yaptım zannediyor ama söyleyişleri o kadar başka ki, hakaret ediyor gibi. bunu söylediğinizde, sen eleştiri kaldıramıyorsun cümlesini duymanız da ihtimaller dahilinde.

olumlu eleştiri tabirinin var olduğunu bilmeyen bir toplumda farkın anlaşılmaması çok doğaldır. anca gömelim anca yerin dibine sokalım

eleştiri karşındakini iyileştirmeye yöneliktir. “ayakkabı bağcıkların açılmış, dikkat et düşme” demek gibidir. hakaret ise çelme takmak, kişinin yaralarıyla dalga geçmek gibidir. “bak düştün! sen zaten hep düşersin” demektir.

eleştiri de, yürüdüğün yolda ki taşları kaldırsın biraz uğrarştırır ama sonuç düzlüktür. hakaretin nesini söyleyeyim hakaret hakarettir.

aralarında ince ve bulanık bir çizgi bulunan eylem biçimleri.

eleştiri olumlu yahut olumsuz olabilir. olumlu olursa pekiştireç görevi görür. olumsuz olursa da eleştirilen her neyse eksik ya da hatalı yanlarının fark edilerek düzeltilmesi sağlanır. yani eleştiri yapıcıdır. tabi kullanılan üslup önemlidir.

hakaret nefsanidir. hırsla, kinle ve öfkeyle yapılır. ciddiye alınır tek bir yanı yoktur. hakaret eden kişiye bana kalırsa herkes sırtını dönmelidir. hakaret edilen kişi muhatap olmayı kesmelidir.
bu tarz insanların toplumdan dışlanması gerektiği fikrindeyim.

bir çiçeği eğilip koklamak veya onu koparıp koklamak... işte bu ikisi arasındaki farka üslup denir. eleştiri ve hakaret arasındaki fark da budur.

eleştiri bir haktır. hakaret ise suçtur; asla bir hak tanımında yer almaz. kimse bir başkasına sırf canı istedi diye hakaret edemez.
şöyle ki;
aslında eleştiri hem yapıcı hem de yıkıcı şekilde yapılır ancak olması gereken "yapıcı eleştiri" olduğu için bununla ilgili yorumumu yapacağım. beğenmediğimiz, kusur bulduğumuz bir özelliği "neden böyle düşündüğümüzü ve nasıl olsa daha doğru geleceğini" söyleyerek eleştirebiliriz. eleştirinin bir çözümü de olmalı ki yapıcı olsun, bir işe yarasın.
hakaretin ise elle tutulur bir yanı, daha iyiye götürme gibi bir amacı yoktur. mazereti olamaz, hiçbir şekilde bahane olarak gösterilemez.

aralarındaki ince çizginin amaç ve üslup olduğu fark.

amacına uygun ve güzel bir üslupla yapılan eleştiri, insanı tam tersine motive eder.

diğer kombinasyonları konuşmaya pek gerek yoktur.

ülkemizde anlaşılmayan farktır. eleştirilen kişi kendisine küfür edilmiş gibi algılar.

doğrusu; (bkz: olumsuz eleştiri, hakaret farkı) olacak olan başlık.

belirleyici fark neye veya kime karşı yapıldığıdır.

siyasi olarak bir tanımla her iç savaş bir dış savaştır. her dış savaş da bir iç savaştır.
insan ilişkilerinde de aynı tanım geçerlidir. insanın kendisiyle ilişkisi başkalarıyla da ilişkisidir. başkalarıyla ilişkisi kendisiyle ilişkisidir. aslında başlık "eleştiri ve itham arasındaki fark şeklinde açılmalıydı. bu nüans en iyi şekilde samimiyet ölçüsüyle test edilebilir. kendimizle ne kadar samimiyiz? zira yaşamdaki en önemli ilişki mekanizması kendimizle ilişkimizdir. ne kadar güçlü bir iç ses disiplinimiz var? ne kadar bağımsız bir ses bu?
bizi eleştirecek kadar samimi insanları hangi kriterlere ve gözü açıklıkla seçiyoruz?

türk ceza kanunu’nun hakaret suçunu düzenleyen 125. maddesi uyarınca "bir kimseye onur, şeref ve saygınlığını rencide edebilecek nitelikte somut bir fiil ya da olgu isnat edilmesi veya bir kimsenin sövmek suretiyle onur, şeref ve saygınlığına saldırıda bulunulması" şeklindeki fiillerin cezalandırılacağı öngörülmüştür. bu noktada, ifade özgürlüğünün başkalarının onur, şeref ve saygınlığıyla sınırlandırılmış olduğu ifade edilebilse de, bir ifadenin ne zaman ifade özgürlüğü kapsamında hukuken korunup ne zaman hakaret suçuna vücut vereceğinin tespiti de oldukça önemlidir. bu açıdan, özellikle son yıllarda yargı kararlarında sıkça rastladığımız “eleştiri hakkı” ifadesinden bahsetmek kaçınılmaz olacaktır.

eleştiri hakkı, ifade özgürlüğünün bir görünümü olarak değerlendirilmekte, gerek doktrinde gerekse yargı kararlarında ifade özgürlüğü kapsamında hukuki korumadan yararlanan ifade olarak kabul edilmektedir. eleştiri hakkının ortaya çıkışı siyasi temellere dayansa da, bir başka deyişle kaynağını siyasi erki elinde bulunduranların tutum, davranış ve işlemleriyle ilgili tenkit edilmesi hakkından alsa da, günümüzde bu hakkın kapsamı oldukça genişlemiştir. bir akademik yayının, bir sanat eserinin, bir siyasetçinin, ülke çapında şöhret sahibi bir kimsenin eleştirilmesi de eleştiri sınırları içinde kaldığı ve herhangi bir haksız fiil oluşturmadığı ölçüde eleştiri hakkı kapsamında korunmaktadır.

yukarıdaki bilgilerden hareketle hakaret suçu bağlamında eleştiri hakkının kapsamının daha çok doktrin ve yargı kararlarıyla şekillendiğini söylemek yanlış olmayacaktır. (bkz: hakimin takdir yetkisi)

yurdum insanının bilmediği bir kavramdır. kolaylıkla sınırı geçiverir.

karşındakinin ağzına sıçmak suretiyle bombardımana tutmaya hakaret,
kendisini iyileştirmesini hedefleyerek kısık ateşte yırtıcılık barındıran sözlü atağa eleştiri denir.
tanım: farkları, saldırganlık dozları ve iyi niyet oranlarında gizli.

misal yazım hatası yaparsın. sana "kardeşim bak "-da" ekini yanlış yazmışsın . " derse sıkıntı yok. ancak " lan mal türkçe'yi bile doğru yazamıyorsun. " derse hakarettir.

eleştiri ortada olan olumlu veya olumsuz bir şeyi yorumlamak, değerlendirmek hatta bazen düzeltmek amacındadır. hakaret, gerçek veya değil, olan ya da olmayan olumsuz bir durumu/özelliği fırsat bilerek karalama amacındadır.