kıskanmaya hakkın olmamasına rağmen kıskanmak

kıskanmak doğal bir duygu, zaman zaman bazı şeyleri kıskanıyor olabiliriz ancak bazen mantıksız olduğunu bilmek lazım.

her insanın zaman zaman yaşadığı fakat ifade edemediği durumdur.

yanlıştır.
kıskanılır, ama karışılmaz. iki insan (altı çizili) için, böyledir.

kıskanıp kıskanmamak bir tercih değildir. ancak bu kıskançlığınızı insanlara kusabilme hakkınız olduğu anlamına da gelmiyor.

kıskanmaya hakkım olmayan hiçbir şey ile işim olmaz. benim olana ihtiyacım var, başkasının olana değil.

önce bi mesleğin olsun. hobi olarak yine kıskanırsın.

kıskanmak bir insanın elinde olan, istediğinde etkisine kapılıp istemediğinde içinden atabileceği bir his değildir. hakkımız olup olmamasına gelirsek; hisler konusunda kalp beyinden daha ön planda yer alır ve hakkımız olup olmaması maalesef ki bir şeyi değiştiremez.
hakkımız olmayan birini de elimizde olmayan sebeplerden ötürü kıskanmamız gayet normal bir durumdur fakat bunu kendi içimizde yaşayıp hâlletmeliyiz ki hem kendimiz hem karşımızdaki insan için sorun teşkil etmesin.

aşkın temel duygusu kıskanmaktır çünkü aşk sevgiden farklıdır ve bencildir. nasıl ki küçük bir çocuk için tek önemli şey annesinin her an onunla ilgilenmesi ve sadece onunla ilgilenmesi ise aşıklar da böyledir.

kıskanmaya hakkın olup olmaması diye bir şey yok zira bu spontane gelişen bir konu. bakın yalnız kıskanmak ile kastedilen sınırlamak değil.

tüm zamanını ilgisini talep etmek normal bir şey aşık olduğunuzda ama diğer erkelerle konuşma dediğinde burada karşısındaki insana güvenmeme, kendine güvenmeme var.

biri benden daha nitelikli çıkar ve aklını çeler korkusu varsa önce kendinizi ve ilişkinizi sorgulayın çünkü her zaman sizden daha nitelikli birleri olacaktır.

kıvanç tatlıtuğ ile yarışamazsınız. sizi siz yapan değerleriniz için sizi seven size aşık olan sizle birlikte olan biri de başkası daha iyi olsa da ona daha iyi demez.