kitap okuduğunu gözümüze sokan tipler

tamam okuyorsun da bize mi okuyorsun. al kitabını oku işte canımın içi hava atmanın, kitabın kalınlığı ile övünmenin anlamı ne? böyle bir arkadaşım vardı. hiç unutmam, stephen king kitaplarını cilt cilt okuyup bir paragraf kompozisyon yazamazdı. okuduklarını sorardık doğru düzgün cevap veremezdi. pembe dizi izler gibi okurdu sadece. bunun kime ne faydası var şimdi. oku canım kardeşim de gözlerine de yazık...

metroda müziğin sesine sonuna kadar abanmış yüzüklerin efendisi'ni okuyan metalci çocuk, bak bu başlık sana.

bunun en yakın arkadaşı da, kitap okumadığı halde okuyormuş gibi yapan, "hobileriniz?" sorusuna düşünmeden kitap cevabını verendir. biri okur anlamaz, diğeri zaten okumaz kefeler aynı hizada, gül gibi geçinip giderler.

ben televizyon izlemiyorum teror orgutunun yakin arkadasidir.

elbette ki, böyle yapan insanlar da vardır ama sanki bu konularda biraz fazla duyarlıyız. bunu hayat tarzının bi parçası, ilgi alanı olarak görmek lazım. kişi yanında kitap bulunduruyorsa veya okuduğu kitaptan bahsetmek istiyorsa bu büyük ölçüde, kişinin okumaktan, okuduğunu paylaşmaktan keyif aldığı içindir.

eski sevgilimin yeni sevgilisi bu duruma örnek olabilir.

benim bu. ama normal hayatımda değil tabi okulda sadece. öğrencilere rol model olmak için.

genelde okumayan tayfadır.

kitap.
kitappppp.
kitaaağğğğğğğğpppp.
kitap nedir bilmezsiniz siz.
oğuz atayyy, sabahattin aliiii.
kürk mantolu madonnnaaağğğ.
albayımmmmmmm.
en çok ben okuyorum.
metroda, 40 derece sıcaklıkta m2 hacıosman hattının ter kokusu içinde...
en çok ben okurum.
edebiyatttttt.
kahve.
yağmurdan sonraki toprak kokusu.
patik.
soba.

bu arada kitap okuyorum ben.

inanılmaz rahatsız olduğum tiplerdir. sanat toplum içindir fikri böyle bir şey değil yani.

iş yerinde var böyle biri; kitap okuma grubu, kitap okuma günleri, moderatörlüğünü yaptığı kitap grubu, o kitap bu kitap şu kitap… mevzu sürekli bu. bir şekilde kitap okuduğuna geliyor laf. bunu sürekli dile getirip insanın gözüne gözüne sokanlarda bir problem olduğunu düşünüyorum artık.

bir kitap okursun ve çok beğenirsin, yeri gelir konusu açılır fikirlerini paylaşırsın ama nerede, ne zaman, ne sıklıkla, ne ile, ne belli kitap okuduğunla ilgilenmiyorum sevgili gönül dostu. ne yapayım kırmızı kurdele mi takayım sana?

okuma eyleminin gerçekleştirildiği konusunda sürekli konuşulması benim için kahve yaptım, kulağımı kaşıdım, saçımı ördüm, dişimi fırçaladım şeklindeki eylemlerin yapıldığına dair bilgi verilmesi gibi. bana ne yani. okumuşsun, okuyorsun, okuyacaksın iyi olmuş; dişlerini fırçalamışsın, fırçalıyorsun, fırçalayacaksın o da güzel. hayatın akışından normal kesitler. tamam kurdeleni de takayım rahatlayacaksan.

(bkz: okumaktan ziyade kitap okuduğunu belli etmekten haz almak)

kitabı çantaları varsa da koymazlar, illa masanın üstünde adı da bize gözükecek bir şekilde koyarlar

arabasını, manitasını, parasını, babasını, vücudunu bilmemnesini gözümüze sokanlardan daha iyi insandır. genellikle kitap okumayanlara dert olur. he gardaş çok okuyan değil çok gezen bilir.

benim bu. evet okuduğum, beğendiğim kitapları paylaşıyorum, arkadaşlarım görür, onlar da okurlar, sonra üstünde konuşur, tartışırız kötü mü olur?

bu genellemeleri yapanlarla oturup konuşmak isterdim. hangi yazarları okur, hangi türlere daha çok ilgili? gerçekten merak ediyorum. böyle genellemeleri iyi kitap okuyucuları yapmaz çünkü.

rahatsız oluyorsan takip etmeme hakkın var kardeşim. ya da rahatsızlığını burada dile getirmek yerine adamı karşına alır burada yazdıklarını kendisine iletirsin.

sözlükte, maç izlediğini duyurma ihtiyacı, oyun oynadığını, film izlediğini duyurma ihtiyacı gibi başlıklar göremezsiniz. bunlar çünkü çoğu insanın yaptığı, oldukça sıradan şeylerdir hele ki verilmiş olunan kahve içme, diş fırçalama gibi örneklere hiç girmiyorum çünkü tam bir facia.

bazıları yapmak isteyip de yapamadıkları ya da yeteri kadar yapamadıkları için kendilerini kötü hissettikleri eylemlerden dolayı yaşadıkları aşağılık komplekslerini bu şekilde dışa vuruyorlar.

birileri futboldan, dizilerden, filmlerden, oyunlardan konuşunca problem yok, ama kitaplardan yazarlardan bahsedince, şu şu kitapları okudum, ya da şu kadar zamanda şu kadar kitap okudum dendiğinde nedense gösteriş oluyor.

kitap okuduğunu belli etmek aslında örnek teşkil etmektir. bunu kitap okuyarak yapan insan da bu çürümüşlük içerisinde bir ışıktır. kurdeleyle falan işi yoktur.

o tiplerden biri de benim. okuduğumu paylaşırım ,isteyen arkadaşlarıma veririm onlar da okusun. zaten okumayan bi toplumuz bırakında sokalım gözlerine şevke gelsinler.

ne yapsın gizli gizli mi okusun? ben parkta, sahilde kitap okumayı çok severim mesela. birileri görüp de hava atıyorum sanmasın diye bu kadar keyif aldığım bir alışkanlıktan vaz mı geçeyim?

yolda, otobüste kitap okurken, okuduğumu farketmeyen olur diye, bağırarak okuyorum.

çeyiz için hesap açanlardan iyidir ama yine de bu ne saçmalık ya? insan gözünüze neyi sokuyorsa tam tersini yapıyordur, inanmayın aslında hiç okumuyor. sadece kitap + kahve pozu veren salağın tekidir.

edit: etrafımda var böyle biri. okuyorum diye millete yutturuyor ama geçen okusun diye gönderdiğim kitabı kahveye komple bulamış öyle getirmiş. benim yirmi yıllık kitaplarım sapasağlam duruyor. yazıktır.

aslında kendi gözüne sokması gerek.

kitap okuduğunu gözümüze sokan tip aslında o kadar da kitap okumuyor ve sadece mış gibi yaparak gözümüze sokuyorsa kanımca sevimsizdir.

ancak ne yalan söyleyeyim kitap üzerine açılan youtube, instagram hesaplarını, blogları takip etmeyi seviyorum keza kendim de okuduğum kitaplar hakkında yazmayı ve paylaşmayı seviyorum. benim için yeni yazarlar keşfetmenin bir yolu bu. edebiyatı gerçekten benimseyen bir insan da yazmaktan çok uzak kalamıyor gibi. demem o ki içtenlikle yaptıklarınızı sizlere yakıştırıyorum gönül dostlarım, gözüme gözüme sokun edebiyat aşığıysanız kitaplarınızı. ama kendinizi bir şekilde satarken ambalajınız daha parlak dursun diyorsanız o pek de oturmuyor gibi.

kitap okumak kadar güzel bir şey olamaz bence. kimin ne yaptığı da beni ilgilendirmez. beni rahatsız edecek başka eylemlerde bulunmazsa kitap okuması beni rahatsız etmez.
bir kitaplık bir hapishane kapattırır.
gözüne sokan tipler de illaki bir şeyler öğreniyordur. hayata böyle bakarım ben..