kızarken gülmek

ara ara başıma gelen bir durum. yeğenime kızacam yaptığı yanlış için ama bu taraftan da komik olduğu için hafif gülme geliyor. yok arkadaş kızamıyorsun. oda gülüyor, sus desen de nafile. bir kere geldi o gülmek ve gitmez. ciddi de olamazsınız ve yaptığı yaramazlık yanına kâr kalır.

yeğenimle henüz küçük olduğu için böyle bir durum yaşamadım ama büyük büyük adamlarla yaşıyorum.
ben genelde insanların aptallıklarına, sığlıklarına sinirlendiğim için, bir an durup düşündüğümde “bir insan nasıl bu kadar saçmalayabilir” diye gülme geliyor, karşımdaki enayi de gevşiyor ben gülünce, daha da rahat saçmalamaya başlıyor, ben daha da çok gülüyorum sonra… böyle kısır bir döngü.

karşısındaki insana şefkat gösteren insanın başına gelen durum.
ben mi? hayır. gülmem.