kızına araba sürmeyi öğreten babanın çilesi

"kızı ehliyeti alabildi mi acaba" dedirten babanın çilesidir.

ağzıma birsürü laf geldi bu babaya söyleyecek, ama tek bir şey söyleyeyim. bana bunca yıllık hayatımda bir kez küfretmemiş, bir kez böyle hakaret etmemiş bi babam olduğu için ne kadar şükretsem az. umarım kız insani gelişimini tamamlamış, daha düzgün birinden ders alabilir araba sürme konusunda.

araba sürmeyi babadan öğrenmemek lazım. kız erkek fark etmiyor bu durumda maalesef

bir kız çocuğu olarak 2010 yılında babamın baskısıyla ehliyet kursuna yazıldım. o zamanlar da peugeot j9 minibüsümüz var onunla öğretiyordu araba kullanmayı. kamyon sürüyor gibiydim. neyse tek seferde aldım ehliyetimi. o günden beri de bir daha babamla araç kullanmaya yeltenmedim.

geçen sene bu aralar üniversiteyi kazanan kızıma "istediğin okul ve bölümü kazanırsan araba alacağım" diye söz vermiştim. kazandı maalesef. ikinci el minnoş bi mini cooper aldık. kızım malına inanılmaz sahip çıkan biridir. neyse ehliyet kursuna yazıldı falan aldı ehliyeti ama pratik lazım, malum istanbul'da kullanacak. "ya baba senin arabanla öğretsene daha rahat bu, erken öğrenirim" dedi, mantıklı geldi. park ederken sağ arka jantı kaldırıma sürtmesi ilk günün en sevimli anıydı. aynı tekerlekle kaldırıma çıkması da ne kadar asi biri olduğuna örnek bir davranış elbette, kimin kızı!

tampon dediğin nedir ya plastik alt tarafı ama duran araca sürtünce plastik olduğunu daha iyi anlıyorsunuz ki bir de karşı tarafın durumu var, hele asıl siz onu görecektiniz.

sağ arka tampon ve stop lambası ustalık eseri kendilerinin ama öğrendi, ha ben bu iki aylık dönemde temiz dört yaş aldım.

girmeyin bunlara işi bilenden öğrensin.

babamın "sen ne zaman öğrenmeyi düşünüyorsun artık" serzenişleri üzerine sanırım çekmeyeceğini düşündüğü çile. ama annem ehliyeti aldıktan sonra 20 sene kullanmayıp sonrasında 45 yaşında kullanmaya karar verdiğinde babam "senin araba kullanman için 40 fırın ekmek yemen lazım." demişti. sonrasında annem de babamdan değil bir arkadaşından ders almaya başladı. o sıralar ben ilkokulda bile değilim, 2 tekerlekli bisiklet sürmeyi tek başıma düşe kalka öğrenmişim (babam, zamanında ablama çok öğretmeye çalışmış ama ablam bir türlü öğrenmediği için bana da öğretmemişti, ben de hırs yapmıştım.) annemle akşamları karşıdaki okulun bahçesine çıkardık, o araba kullanma ben de iki tekerlekli bisiklet sürme pratikleri yapardık. sonrasında 40 fırın ben, 40 fırın annem toplam 80 fırın ekmek yedik mi bilmiyorum ama bu işleri çözdük. annem şimdi babamdan daha iyi sürüyor arabayı, babam da benim bisikletimi sürüyor.
(bkz: yazarların çocukluk anıları)

komedilere konu olan cile. ama kizina araba surmeyi ogreten baba da cagdas babadir 1 kere. kaldi mi oyle babalar.