klasik eserlerdeki evli kadına aşık olma geleneği

(podrostok) delikanlı'ya bakıyorsun evli bir kadına gönlünü kaptıran bir adam
kırmızı ve siyah okuyorsun yine aynı senaryo.
hele vadideki zambak.. sırf bir kadına aşık oldu diye kocasıyla dost olan bir ana karakter..

tamam olabilir, aşık olmuşsundur ama evliyse yaklaşmaman gerekmez mi?
ya sen bir kadınla evli olsaydın da başka birisi senin karına aşık olup kitap yazsaydı, ister miydin böyle bir şey? hoşuna gider miydi?

o yüzden fabl okumaya karar verdim ben de.. fabllar da hiç olmaz böyle şeyler..

çok seçme şansı olmadığından insanların o dönemde belki de, evlilik için önemli olan şeyin aşk olmamasıdır. bu da evli kadınlara aşık adamlar ve evliyken aldatan kadınların olmasına sebep olmuştur. anton chekhov'un the lady with the dog öyküsünde bariz bir şekilde işlenmiştir bu konu.

bekar kadına aşık olsa evlenirler sıkıcı bir şekilde olay biter. öbür türlüsü roman olur, film olur, her şey olur.

böyle bir tespit ben daha hayatımda görmedim. 10/10.

klasik eserlerdeki evli kadınların bekar erkeklere aşık olması da diyebiliriz.
erkeği şeytanlaştırmanın alemi yok:)

iki durumun bir araya gelişinden kaynaklandığına inandığım hede.

1- kadınlar ve erkekler, sevildiklerinden kesin olarak emin olduklarında, hele de sevdikleri biri tarafından seviliyorlarsa, güzelleşirler.
gerçekte, birinin evli olması karşı cinsi o kişiden en uzaklaştırıcı faktör olmalıdır. fakat kimileri; fonksiyonel, mutlu bir birlikteliği olan kişiye bakar ve yüce bir insan görür. bunun nedeni her zaman o evli kişinin müthiş karakteri de değildir, safi evli olmasıdır. sağlıklı ve mutlu bir ilişki yürütebiliyor olmak bir noktada sizin de sağlıklı ve mutlu bir birey olduğunuzu gösterir, bu da bazen üçüncü şahıslara çoktan kapılmış olmanızı "unutturabilir."

2 - bazı kişiler, bilinçdışından ya da bile isteye, aşık olmak için imkansız kişileri seçerler. bunun değişik nedenleri olabilir; gerçekte aşka inanmıyor, aşka gerçek bir şans verirse incineceğinden korkuyordur, o yüzden olmayacak insanlara bağlanıyordur, ya da kendine eziyet etmekten zevk alıyordur, vesaire.

ayrıca zaten söylendiği üzere, takdir edersiniz ki, edebiyat dramadan beslenir. bu tarz sansasyonel , dramatik haller de insanların ilgisini sıradan olaylardan daha fazla çeker.

bi de bunlar arkadaş olunca birbirinin köşkü kalesi neyi varsa hafta sonu ona kalmaya gidiyor öyle olunca daha da bi yakınlaşıyor tabi kişiler,türklerde elzem olmadığı takdirde öyle milletin çiftliğine hafta sonu kalmaya gidelim diye bi şey göremezsiniz.

bunlar erişim meselesi. klasik eserlerde elemanın çevresi bir avuç. uzakta bir arkadaşı falan varsa senede iki kere mektuplaşıyorlar en iyi ihtimalle. ne yapsın "kanka bana kız ayarla" mı desin? bir iki talibini beğenmediyse kalıyor prusya subayının evliliğinde hayalkırıklığına uğramış karısı.

yasaklar hep tatlıdır mantığı. birde erkekleri evlilik korkutuyor evli kadına aşık olunca rahatlar. kimse üzerlerinde baskı kuramıyor.

entrikanın, dedikodunun olmadığı yerden roman çıkmaz. roman çatışmadan beslenip krizden doğar. bunların olmdığı yerde de roman ortaya çıkmaz. iki bekar insanın aşkından çatışma çıksa bile kriz çıkmaz. dolayısıyla bir trajedi de çıkmaz.

türk edebiyatına roman türünün bu kadar geç girmesinin ve geç gelişmesinin nedeni de tam olarak budur.

bireyin bencilliği, bitmek bilmeyen heyecan arama isteği ve bu yanıltıcı duyguların sonuçlarını gözler önüne sermek için kullanılıyor. anlatılmak istenilen meseleye dikkat çekme unsuru katmak bir nevi. okuyucunun merak duygusunun körüklenmesi için. böylelikle gizli duyguların açığa çıktığı karmaşık hikayeler akıcılıkla ilerliyor. en çok hata yapanın hikayesini okumak daha cazip geliyor. mesajı da bir o kadar yoğun oluyor. ortaya ders niteliğinde tesirli bir sonuç çıkıyor. o kahramanlar bir uyarı yani bir aracı.

erkek degil mi hepisi aynı.
evli kadinin basa kalma derdi yok tabi saka saka ben sebebi biliyom ama soylemem.

hangi eserlerde diye soracağım başlık. şu ana kadar birinde rastladım, evli bir kadına aşık olan roman kahramanı. ama sıkça karşıma inkansız aşk çıktı. ya imkansızlıklar,ya parasızlık, ya ailelerin karşı çıkması ya da karşılıksız aşklar. yani aslında işlenen aşkın imkansızlığı. mesela kahraman birini sevdi, kız da onu sevdi ve evlendiler. hani o aşkın imkansızlığı nerede? sayfalarca güzellemeler yapması gerekir, o aşkın acısını çekmesi gerekir.

demem o ki bu durum salt evli bir kadına aşık olmakla sınırlı değil. genel eğilim imkansız aşkı işlemek.

1700ler 1800ler dolu böyle hikayeleri okuyup çıldırırdım hiç mi bekar yok lan!? hiç mi bekara aşık olamıyorsunuz b'olm diye içerlerdim. kavuşamayan aşık olup intihar etmek, dertlenmek için yer arıyor şerefsizler bir de yazıyorlar bunu aynen kanka çok büyük marifet.
ama ne diyebilirsin ki pek bi halt yapılmıyor tabii o yıllar anca dram kas. (bkz: pes doğrusu)

zincirleri kırınca fena kırmışlar. hemen yasak aşk konulu kitaplar okuyucu da varsa tamam. eylül romanında vardı net olarak. psikolojik roman ama konu aynı.

evet var öyle bir durum. eskiden bu tarz yasak aşklar popülermiş demek ki. okurken karısını-kocasını aldatan kahramanla empati yapınca gerçeklik algılarımı ve ahlakımı sorguluyorum istemsizce. kitaptaki karakterin ruh halini düşüncelerini okuyabildiğim için aslında ona hak veriyor ve onu suçlayamıyorum yaptığı şeyden dolayı. fakat böyle bir durum kurgu değil de gerçek hayatta olsaydı o zaman asla hak vermezdim aksine söver sayardım. benim için tek sıkıntı okurken hissettiğim bu ikiyüzlülük.

kurgu da olsalar hepsi yaşanmış ya da yaşanma ihtimali olan şeyler sonuçta. evet okurken aldatan karakterlere hak vermem canımı sıkıyor . demek ki yazarlar istediklerini başarmış beni ve nicelerini kurgusuna çekmiş gerçeklikte yaşıyor gibi hissettirmiş.

yıldız tilbe’de bu eserlerden esinlenerek şu eseri ortaya çıkardı.
ama evlisiiiiiiin benim değilsiiiiin …..