kocaman bir belirsizliğin içinde bağdaş kurup oturmak

hayatın gidiş yönüne bakılınca farkedilen gerçeklik.

her yer alevler ve duman içinde bense tarlası yanmış köylü gibi oturmuş çaresizce etrafımı izliyorum.

güzel başlık, ben de böyle başlıklar açmayı seven bir yazar olarak, hayatımı bundan daha iyi özetleyemezdim. ne yapacağız biz hiç bilmiyorum. ama şunu anladım ki, hayatımı daha çok para üzerine kurmamam gerekiyor. para her şey değil ama bir çok şey bu da bir gerçek

yok olmaktır.

"her şey geçer, her şey unutulur. kendini bir felaketin içinde kaybetmenin manası yoktur."
kulağımıza küpe yaptığımız en değerli sözlerden biridir kendileri...

belirsizliğin alası, bağdaşımı kurdum, yanıma spotifyımı aldım, elimde çay. bazen kafama tak ediyor yine bu belirsizlik sonra diyorum ki aman cebimden mi gidiyor ömrümden gidiyor otur bekle işte. bekliyorum.