komedi gibi gözüken trajedi barındıran filmler

bu tür filmler genelde hollywood sinemasından çıkar, hollywood sinemasında saf bir trajedi ve saf bir komedi yoktur ikisi birbirinin içine harmanlanmıştır dikkatli seyirciler bunu fark edebilir, örnekler forest gump, guguk kuşu, amerikan güzeli, fargo, bugün aslında dündü gibi filmler içlerinde trajedi unsuru barındıran komedi tadında filmlerdir, ayar öyle güzeldir ki ne izleyiciyi sıkar ve kasar ne de çizgi filmmiş gibi güldürür yönetmen koltuğundaki aşçı filmin tadındaki ayarı tam vermiştir

genelde bu tarz izliyorum. transformers izlerken bile ağlamış bir insanım. (robot ölme raddesinde olmasına rağmen insana yardım etmeye çalışıyordu. bu sahnede (bu bile aklimda silik biraz) hem mutluluk hem de üzüntüden ağlamıştım çocukken.) içten ağlamaya başladıktan sonra dıştan tepkisiz duruyorum en fazla gözlerim dolar ya da acı çeker bir yüz ifadesine bürünürüm.
ve bu filmler benim kalite anlayışımla uyuşuyor. çünkü bir şey değil çok şey katıyorlar tabi alabilene.
içinde intern, kör nokta, guguk kuşu, deha (2017), yeşil not defteri vs. var.
onun dışında bazen dramın dibine inerdim lisedeyken. yarım saaten fazlasını ağlayarak geçirdiğim filmler var. bu da insanları anlamayı,
kişi/olay analiz etmeyi, empatiyi kolaylaştırmayı vs. arttırmak için kendime yaptığım bir işkenceymiş. ayakta duruyorken düşmüş biriyle ne kadar empati kurulsa da tam olamaz o yüzden kendimi düşürüyordum. bunu 4-5 kez yaptım. ülkenin güncel haberleriyle ilgilenmeye başladıktan sonra bıraktım mesela. doymak ne kelime doygunluktan kusuyorum...

"hayatın tamamı komediden ibaret olmadığı gibi sonu gelmez ızdırap çekme seansı da değildir" söyleminin sinematik karşılığı.