konuştuğunuz ve başınıza gelen büyük laf

insanlarla uğraşamam deyip psikoloji okumak.

(bkz: uzak mesafe ilişkisi)

asla uzun süre yürütülebilecek bir mesele değil dedim.

dedim dedim bak n’oldu şimdi.

18'li yaşlarımda benim evleneceğim kız kültürlü olacak,üni nezunu olacak, yabancı dili iyi derecede olacak gibi bir şey demiştim akraba ortamında o yaşta toylukla. baya dalga geçmişlerdi ulan evleniyon mu işçi mi alıyon diye. çok şükür hayat başımıza evlilik bile getirmedi. yabancı dili olacakmış... peh peh peh. fhfhfh

ayıpladım. yargılamadığımı düşünürken ayıpladım.
doğru değil dedim, doğru tek değilken hüküm verdim.
pabuçlarını giymediğim insanların yollarından taşları ayıklarken söylendim, hem de içimden. beğenmedim, içimden. güvenmedim, içimden. sonra o yargıladığım insan tutmuştu elimden zamanında benim. annemden öte sarmıştı bir anlık yüreğimi. utandım, içimden.

o kadar çok ki, hangisini söylesem katalog gibi hissediyorum.

neyse, ben de sonunda aydınlandım *; artık her şeye ‘olur, mümkündür, evet evet kesin oluyordur zaten’ diyip geçiyorum. direnmenin manası yok.

bundan seneler seneler seneler evvel. senee 2010…

benim kardeşim okey oynayıp sürekli birilerine aşık oluyordu oradan artık nasıl düşürdüğünü anlamadığım kızlara msn, mesaj falan takılıyordu. görmeden etmeden aşk mı olurmuş yaaaa diyordum.

o sene bir forum sitesinden bir şekilde sohbete başladığım çocuğa aynı gün aşık oldum. konuştuğum büyük lafın lokmaları boğazıma dizildi. baya bir buçuk sene platonik gibiydim. hikayesini bir entryde anlattım gerisini ama evet her şey olabilir, her şey mümkün.

güzelinden üç tane var bende, birini paylaşayım.

ortaokuldayım, haftasonu okulun bahçesinde aylık oynuyoruz. arkadaşlarım benden bir yaş büyük, pek de parlak ismi olmayan bir liseye gidiyorlar. zeki ama çalışmıyor tayfası, dersler pek umurlarında değil . ben de okulun parlak çocuklarındanım. ortaokulda son senem.

bana o gün, "seneye sen de bizim okula gelirsin" dediler. ben de, tam bir bit yavrusu gibi, "ne gelicem lan, benim ortalamam hayvan gibi, en kötü süper liseye giderim" dedim.(o zamanlar süper lise diye bir şey vardı. not ortalamasıyla, sınavsız alıyordu. selam verip girebileceğim bir sürü okul vardı.) yeterince uzun oldu, lafı uzatmayayım. bir takım olaylar sonucunda, ben süper liseye gidemedim. "ne işim var lan o okulda" dediğim liseden mezun oldum.

benim için zirvesi bu. sonrasında da, ne zaman büyük konuştuysam, hepsini yaşadım. değişik bir bağımız var, hiç sekmiyor maşallah.

kesinlikle yapmam, olmaz vs dediğim çok az şey oldu ve hepsi de başıma geldi. hepsini tek tek yazıp kendimi rencide etmek istemiyorum. bundan sonra her şey olabilir, her şey yaşanabilir ve her şeyi yapabilirim.

burada asla yazamam benimle cosmo arasında ama ama hayat bazen sana nanik yaparmış.

büyük konuştuğum her şey başıma geldi ay hangi birini sayayım.
aslında hiçbir şey için ‘asla’ demiyordum ama meğer o söylemlerim de büyük konuşmak oluyormuş. yaşadıkça fark ettim hepsini.

var efenim var. olma mı.. bizimki küçüktü o sıra.. arkadaşımın kaşı piercingli oğluna sanırım biraz yadırgayarak bakmış olmalıyım ki, "yav iyi çocuk kerata da.. işte yeni kuşak..vs" diye izah gereği duymuştu.. (aramızda lakabı tatar ramazan olan arkadaşım adına üzülmüş, telafi cümleleri kurmuştum.)
bizimki de iyi çocuk kısaca.. tatar ramo dostum da mükemmel bir insan.. bir gün olsun en küçük bir imada bile bulunmadı..

arkadaşım nişanlısından ayrılmıştı. bende dalga geçmiştim "ulan olm sevgiliyken aklın neredeydi, ayrılmak için nişanı mı bekledin?" diye.
sonrasında 5 yıllık ex yengenizle nişanlanıp ayrıldım. öyle saçma sapan bir şey oldu yani.

"kompleks yumağı biri ya asla bir şey hissedemem"

ulan yine çok şeyler hissedilmedi de bi fentisayz edildi, olduğu karakterin dışına taşıttırıldı ve hoşlanıldı.

sonra ivedilikle bu ruh halinden çıkıldı.

duygusal boşluk, sen nelere kadirsin.

ikizler burcu erkosuyla sevgili olmam dedik onun da kralını yaşadık
ikizler burcundan uzak durun