korku tüneli

severim, boş boş çığlık atıyorsun ve sinir stres boşalıyor o an.

zifiri karanlık, yağmur, yanımızdan silme geçen tır sesi, suratsız kadının yüzüne yerden yanısyan beyaz ışık falan bu servis iyice ürkütücü olmaya başladı.

hayatimizdir. evet hepimiz aslinda 1 korku tunelindeyiz. evet.

kendimi bildim bileli izmir enternasyonal fuarı'na giderdik aydın'dan. belki de her yıl... çok küçükken, yani 80'lerin ortalarına kadar falan abimle en sevdiğimiz şey sihirli aynalardı, burada. güldüren aynalar olarak da biliniyormuş sanırım. şu görüntünüzü distorte ederek garip gurup şekil ve boyutlarda yansıtan şeyler işte.

bir seferinde abimle buradaki lunaparktaki korku tüneline girelim dedik. küçüklükten itibaren korku filmi izlediğim için tünelden raylı sistemle geçerken gördüklerim beni hiç korkutmamıştı; işte şeytan, iskeletler, vampirler, dinozorlar falan vardı galiba. ama... tünelin sonlarına doğru karanlık bir alanda yüzüme yumuşak ama kalın ve ağır püsküllerin çarpması cidden fena korkutmuştu beni zira hiç beklemiyordum böyle bir şeyi. ahahaskdjhaksd

tanım: duruma göre korkutabilen şeydir.

kimse görmedim, bilmiyorum diye panayır olayı sanmasın. ülkece iliklerimize dek tanıma fırsatı verildi herkese..