korkuya dayalı ahlak

başka bir insana kötülük yapmamanın altında yatan sebepler nelerdir ? günah bizi cehenneme götürür, ayıp bizi sosyal çevrede alçaltır, hata bizi yalnızlaştırır vb. gibi sosyal yaşamda profilimizin sosyal puanlarını düşürecek veya inandırıldığımız başka yaşamlarda eziyet göreceğimizi düşünmek bizi korkutur. ben bir başkasına kötülük yapmam çünkü yarın birgün o da gelip bana yapabilir mantığı egoizm midir korku mudur? ben bunun da korku olduğunu düşünüyorum. toplum ve aile insan yetiştirirken de bu şekilde yönlendiriyor, aslında ne kadar da yanlış korktuğumuz için değil bir başkasının öz varlığı için kendimize sevgi ve saygı hakkı tanıyarak onun sınırlarını hissederek, o sınırları aştığımızda onun incineceğini içimizde derin bir sızı olarak hissetmek, şahsımca gerçek ahlaktır.

buraya mustafa kemal atatürk'ün bu konu için bir sözünü bırakıyorum.

(bkz: cehennem) yüzlerce senedir bu insanları korkuttu. hâlâ da korkutuyor. ateşlerde yanacağım diye karakterini olduğundan farklı gösterenler maalesef bir yerlerden patlak veren olaylara sebep oldular. mesele din ya da başka bir şey fark etmez ne olursa olsun korkuyla ahlâk anlayışı gerçekçi bir ahlâk anlayışını oluşturmaz.