korona olma korkusu

insanın psikolojisini yıpratan bir duygudur. özellikle de yaşlı bir anne ve babayla yaşıyorsanız.

günümüzde bir çok can almış bu virüsün insanları korkuttuğu doğrudur.

korona olmamı engelleyen korkudur. insanlar zamanla bu korkuyu kaybedip virüse alıştı hatta virüs olmadığını "amarikanın oyunu" olduğunu düşünmeye başladı. 1 sene oldu ve hala virüsü kapmamamın sebebidir bu korku. keşke herkes korksa da artık bir an önce bitse.

olma korkusundan çok yaşlılarımıza bulaştırma korkusudur. onun dışında 3 ay tat koku kaybetmekten kimse korkmamalı.

artık kalmamış olan korkudur. hatırlıyorum da virüs türkiye'ye ilk defa sıçradığında herkeste bir telaş, maske ve kolonya alma telaşı vardı. oysa ki adam akıllı vaka sayısı bile yok iken henüz. şimdi çok daha riskli ama bu sefer de millet tedbiri elden bırakmış anam.

kendim için değil de çevremde yaşlı insan çok valla sakat oluruz bunun vicdan azabı ile yaşayamam, tedbirsiz hiçbir şey yapmamamı sağlayan korkudur.

olmak korkusu değil yaymak korkusu taşıyorum. kendi ölümüm hakkında bu yaşıma kadar 1 kere endişelendim, o da kardeşimin büyüdüğünü göremeyecek olmaktan dolayıydı (aslında bu hâlâ devam eden bir endişe/korku).

onun haricinde anneme, babama, kardeşime ve eşime bulaştırma korkusu beni delirtiyor.

annem koronadan korktu stresten zona oldu hemde öyle böyle değil vücudunun üst kısmı komple, bilen bilir ağrısı çok şiddetlidir verilen ilaçlar zehirledi üstelik bilinci vs gitti
arkadaşım koronadan korktu panikatak oldu
hiç birine çok görmüyorum insanlar deli gibi geziyor bişey olmuyor olan yine dikkat edene oluyor.