1.
türkçeye “araftaki ev” olarak çevrilmiş 2013 yapımı bir venezüella korku filmi. film konusu itibariyle tam bir dram filmi de aynı zamanda. korku film klişeleriyle dolu ve bir miktar da mantık hatası barındırması sebebiyle kimilerince tırt bulunmakta. bana göre; konuyu iyi işlemesi, mekanı çok iyi kullanması ve oyunculukların oldukça başarılı olmasından dolayı izlenebilecek bir yapım. klasik haunted house hikayelerinden farklı olması da bir artı kazandırıyor filme.
devamını gör...
2.
2013 yılında venezuela'da venezuela'nın ilk korku filmi olma özelliğini taşıyarak vizyona girmiş, yönetmen koltuğunda alejandro hidalgo bulunan, gizem,gerilim ve yer yer bilim kurgu içeren tuhaf bir film.
filmin önce konusundan başlayıp senaryosunu değerlendirmek istiyorum. film, bir kadının eski bir evde eşini ölü bulup evladını da tuhaf bir şeyin kaçırmasıyla başlıyor, kadın cinayetten yargılanıp yetmişli yaşlarına kadar hapiste kalıyor, sonrasında ev hapsiyle o eski ve kötü eve; evine gönderiliyor. kadın eve girer girmez oğullarını ve eşini hatırlayıp hatıralar geçmişinde sürükleniyor ve film burada başlıyor.
filmin senaryosu klasik lanetli ev temasıyla ilerlerken, bir anda zamanın yok olduğu, geçmiş ve geleceğin birbirine girdiği bilim kurgu filmlerinden birine dönüşüyor, hal böyle olunca korku kısmı da ne yazık ki birkaç sahnede insanı yerinden zıplatmak dışında sürekliliğini yitirip, bir bilim kurgu filmindeki cila niyetine konulan 4-5 sahneye benziyor. yani kısaca şunu söyleyebilirim, "karrrrrdeşim ben lanetli ev temalı bir şey istiyorum ama azıcık da dark gibi beynim yansın istiyorum." der iseniz kaçırmamanız gereken bir film, coherence havası da almanız muhtemel, ama "yok efendim ben saçma sapan bir senaryo istemiyorum, düzgün, salt bir korku istiyorum." diyorsanız filmin adını duyduğunuz yerde kaçın, arkanıza bile bakmayın. şunu da belirtmeliyim ki filmden çok tuhaf bir biçimde stephen king öyküsü izlenimi de aldım...
filmin çekimleri çok kaliteli, bazı çekim teknikleri beni benden aldı, yönetmenin aynalara karşı inanılmaz tatlı bir zaafı var, bazı sahneleri aynalar ile tamamlayarak izleyiciyi resmen zevkten dört köşe ediyor diyebilirim, filmin renkleri de çok hoş, aynı zamanda venezuela'nın sokaklarını, insanlarını da güzel gösterdiğine inanıyorum, tam olarak bir belgesel niteliği taşımıyor olsa da hoş biçimde yansıtmış.
gelelim ses kısmına, filmin bence en eksik kaldığı kısım burası, insanı gerim gerim gerecek müzikler, gerilim sahnelerindeki ses efektleri falan sınıfta kalmış, doğrusu sınıfta kalacak yoğunluğu bile yok denecek kadar az demem daha doğru olur, gönül istiyor ki korku seansı'vari bir efekt ve müzik ile gerilime destek olunsun ama hayır, tam tersi bu denecek bir olay mevcut bunda da.
boş zamanda izlemelik, çerezlik bir film.
10 üzerinden 5,8 veriyorum.
filmin önce konusundan başlayıp senaryosunu değerlendirmek istiyorum. film, bir kadının eski bir evde eşini ölü bulup evladını da tuhaf bir şeyin kaçırmasıyla başlıyor, kadın cinayetten yargılanıp yetmişli yaşlarına kadar hapiste kalıyor, sonrasında ev hapsiyle o eski ve kötü eve; evine gönderiliyor. kadın eve girer girmez oğullarını ve eşini hatırlayıp hatıralar geçmişinde sürükleniyor ve film burada başlıyor.
filmin senaryosu klasik lanetli ev temasıyla ilerlerken, bir anda zamanın yok olduğu, geçmiş ve geleceğin birbirine girdiği bilim kurgu filmlerinden birine dönüşüyor, hal böyle olunca korku kısmı da ne yazık ki birkaç sahnede insanı yerinden zıplatmak dışında sürekliliğini yitirip, bir bilim kurgu filmindeki cila niyetine konulan 4-5 sahneye benziyor. yani kısaca şunu söyleyebilirim, "karrrrrdeşim ben lanetli ev temalı bir şey istiyorum ama azıcık da dark gibi beynim yansın istiyorum." der iseniz kaçırmamanız gereken bir film, coherence havası da almanız muhtemel, ama "yok efendim ben saçma sapan bir senaryo istemiyorum, düzgün, salt bir korku istiyorum." diyorsanız filmin adını duyduğunuz yerde kaçın, arkanıza bile bakmayın. şunu da belirtmeliyim ki filmden çok tuhaf bir biçimde stephen king öyküsü izlenimi de aldım...
filmin çekimleri çok kaliteli, bazı çekim teknikleri beni benden aldı, yönetmenin aynalara karşı inanılmaz tatlı bir zaafı var, bazı sahneleri aynalar ile tamamlayarak izleyiciyi resmen zevkten dört köşe ediyor diyebilirim, filmin renkleri de çok hoş, aynı zamanda venezuela'nın sokaklarını, insanlarını da güzel gösterdiğine inanıyorum, tam olarak bir belgesel niteliği taşımıyor olsa da hoş biçimde yansıtmış.
gelelim ses kısmına, filmin bence en eksik kaldığı kısım burası, insanı gerim gerim gerecek müzikler, gerilim sahnelerindeki ses efektleri falan sınıfta kalmış, doğrusu sınıfta kalacak yoğunluğu bile yok denecek kadar az demem daha doğru olur, gönül istiyor ki korku seansı'vari bir efekt ve müzik ile gerilime destek olunsun ama hayır, tam tersi bu denecek bir olay mevcut bunda da.
boş zamanda izlemelik, çerezlik bir film.
10 üzerinden 5,8 veriyorum.
devamını gör...