limos

yunan mitolojisinde açlık tanrıçasıdır.

hakkı verilmemiş bir mitolojik kahramandır limos.

açgözlü teselya kralı erysichthon'un ona benzeyen insanlara ''darısı başına'' diyeceğimiz ibret verici şekilde sonunu getiren yunan tanrısıdır.

teselya'da (yunanistan'da günümüzde yaklaşık olarak atina ve selanik arasında kalan coğrafya) erysichthon adında hani derler ya ''allah'dan korkmaz, kuldan utanmaz'' böyle bir kral yaşarmış. ne tanrılara saygısı ve korkusu varmış, ne insana, ne de dikili ağaca. hırslı, bencil keyfine ve zevkine düşkün insanlıktan uzak zorba bir kralmış. günlerden bir gün sarayına yeni bir ziyafet salonu yaptırmak istemiş. kentin yakınlarında bereket tanrıçası demeter'e adanmış bir koruluğun ağaçlarına göz dikmiş. krala bu ormanın tanrıçanın kutsal korusu olduğu, asırlık ağaçların altında orman perilerinden tutun da kurtlardan kuşlara pek çok canlının barındığı söylense de kimse dinletememiş.aklına koymuş kıyımı bir kere...

adamlarıyla ormanın yolunu tutan kral işe başlamalarını istemiş, fakat kimsenin eli kalkmamış ağaçları kesmeye. eline baltayı alan kral, korudaki ağaçların içinde adeta başlı başına bir orman olan en yaşlısına, kutsal meşeye yaklaşmış evvela. on beş kişinin ancak sarabildiği gövdesi, bulutların içinde kaybolan doruklarıyla bütün ormanı aşmaktaymış yaşlı meşenin yüksekliği... bedeni tanrıça demeter'e adanmış yazıt ve dileklerle, el ele verip hoş vakit geçiren ağaç ve orman perileriyle mabedi gibiymiş tanrıça demeter'in.kral haykırmış uşaklara ''hep tanrıçanın dediği olmaz. ne kadar değerli olursa olsun; bu ağacın dorukları yere değecek!"kutsal ağacın gövdesi köklerinden ayrılıp yapraklı dorukları yere değince; ağacın içinde yaşamını sürdüren periden krala yapılan büyük bir lanet kalır geriye. ''demeter'in çok sevdiği bir nymphayım burada oturan... bir gün bulursun bana ettiklerinin cezasını, budur avuntum'' olmuş ağaç perisinin son sözleri.demeter duyunca saygısız zorba kralın yaptıklarını demiş ki; suçu cezasız kalmayacak ve düşünmüş bu açgözlüye verilebilecek en iyi cezayı.

dağ tanrıçalarından birini çağırıp; kafkasların arkasında iskitya diye anılan bölgede yaşayan açlık tanrısı limos'u bularak ona vereceği görevi iletmesini istemiş demeter. çünkü tanrıçanın oraya gitmesi doğaya aykırıymış. ne bereketin olduğu yerde açlık; ne açlığın olduğu yerde bereket bir arada olamazlar doğaları gereği. tanrıça oraya ulaşması için dağ tanrıçasına kendi hızlı atlarının çektiği arabayı vererek; bu çorak topraklarda yaşayan uğursuzun yanına çok yaklaşmadan, ona kralın içine yavaşça sızması emrini iletmesini istemiş. ve limos sahneye çıkar!

limos bereket tanrıçasının buyruğunu yerine getirmek için bir gece kral uykusundayken süzülmüş yatağına. kanatlarını açıp, uzanır üzerine yavaşça. erysichthon'un içine derin bir nefes vermiş. görevini tamamlar tamamlamaz, çekilmiş yine hüküm sürdüğü bölgeye.

sonrasında kralda bitmek bilmeyen bir açlık başlamış, ne yediyse doymamış, yedikçe acıkmış, denizleri içse susuzluğu geçmemiş. varını yoğunu her şeyini bu uğurda harcamış. geriye bir kızı kalmış para edip yiyecek sağlayacak; son çare götürmüş satmış kızı mestra'yı da köle niyetine pazarda.. bir zamanlar deniz tanrısı poseidon'la sevgili olan kız; çaresizce uzatmış ellerini denize ve yalvarmış bir zamanlar sevgisini kazandığı tanrıya. mestra'nın yakarışlarını duyan deniz tanrısı şekilden şekile girebilme yeteneği vermiş genç kıza.

kızının kimi zaman kuş, kimi zaman, öküz, kimi zaman kısrak biçimine girme yeteneğini fark eden açgözlü baba; defalarca satıp kandırmış alıcıları. bir müddet daha her satıştan sonra şekil değiştirip kaçıp gelen genç kız, gelir kapısı olmuş yiyecek bulmadan doymayan babasına.

ne varsa yutmuş kralı tüketen açlık. ne yese; yediği daha da azdırmış açlığını. artık hiç bir şeyin doyuramadığı kral erysichthon başlamış kendi kendini yemeye, parçalamaya... gittikçe eksilip yok olmuş gövdesi uğursuzun...

darısı diğer açgözlülerin başına olsun...

bir kelimeye sığabilecek bütün anlamları içeren, benim için..