1.
başrolünde canım isabelle huppert'i izlediğimiz, çocuk oyuncu rolünde cevin druid'in yıldız gibi parladığı 2015 yapımı joachim trier filmi.
şimdi trier sineması etkilidir bir kere. önce onu bir kabul edelim. amcası lars von trier gibi oldukça önemli işlere imza atmış bu genç yönetmeni de takibe almanızı öneririm şimdiye kadar dikkatinizden kaçtıysa. thelma gibi, oslo 31. august gibi reprise gibi o birbirinden güzel filmler izletti şimdiye kadar bize. ciddi gelecek vadettiğini sinema tanrıları müjdeleyeli bir süre oldu açık konuşmak gerekirse ama hala geç kalmış değilsiniz. 1'i belgesel olmak üzere 6 uzun metrajlı filmi var henüz. hatta şu ara verdens verste menneske isimli çalışması gösterimde. benim henüz görme fırsatım olmadı (allah belanı versin korona) ama en yakın zamanda izleyip o filmle ilgili de birkaç kelam edeceğim, bu da kendime not olsun.
gelelim filme; şimdi bu bir yas filmi. oldukça ağır bir konu işleniyor zaten hadd-i zatında. ben bu tip dram ögeleri içeren filmlerde seyirciyi ağlatmak için egzajere anlatım dilini seçip seçmediğine bakarım yönetmenlerin ilkin. aslında bu oldukça zordur. izleyiciyi irite eden, zorlama sahneler içermeyen, ya da en iyi ihtimalle böyle hissettirmeyen dram filmi bulmanın zor olduğunu düşünenlerdenim. dolayısıyla en zor türlerden biri olduğuna inanıyorum dramın. bu filmde yönetmen bu bahsettiğim durumdan özenle kaçınmış, kabul ediyorum, ama değneğin bir ucu daha var malumunuz. o da işte, yüzeyde kalınması... hak yemeyeyim, basitçe işlenmiş konu diyemem ama yönetmenin salt duygu/durum aktarımını çok da başarılı şekilde becerebildiğini düşünmüyorum bu film özelinde. dolayısıyla izlenmeli, izlenilebilir bir film evet ancak 6/10 deriz o da yapıcı olmak için maks. ama canım isabelle huppert. bir kez daha belirtmesem hatrım kalırdı.
şimdi trier sineması etkilidir bir kere. önce onu bir kabul edelim. amcası lars von trier gibi oldukça önemli işlere imza atmış bu genç yönetmeni de takibe almanızı öneririm şimdiye kadar dikkatinizden kaçtıysa. thelma gibi, oslo 31. august gibi reprise gibi o birbirinden güzel filmler izletti şimdiye kadar bize. ciddi gelecek vadettiğini sinema tanrıları müjdeleyeli bir süre oldu açık konuşmak gerekirse ama hala geç kalmış değilsiniz. 1'i belgesel olmak üzere 6 uzun metrajlı filmi var henüz. hatta şu ara verdens verste menneske isimli çalışması gösterimde. benim henüz görme fırsatım olmadı (allah belanı versin korona) ama en yakın zamanda izleyip o filmle ilgili de birkaç kelam edeceğim, bu da kendime not olsun.
gelelim filme; şimdi bu bir yas filmi. oldukça ağır bir konu işleniyor zaten hadd-i zatında. ben bu tip dram ögeleri içeren filmlerde seyirciyi ağlatmak için egzajere anlatım dilini seçip seçmediğine bakarım yönetmenlerin ilkin. aslında bu oldukça zordur. izleyiciyi irite eden, zorlama sahneler içermeyen, ya da en iyi ihtimalle böyle hissettirmeyen dram filmi bulmanın zor olduğunu düşünenlerdenim. dolayısıyla en zor türlerden biri olduğuna inanıyorum dramın. bu filmde yönetmen bu bahsettiğim durumdan özenle kaçınmış, kabul ediyorum, ama değneğin bir ucu daha var malumunuz. o da işte, yüzeyde kalınması... hak yemeyeyim, basitçe işlenmiş konu diyemem ama yönetmenin salt duygu/durum aktarımını çok da başarılı şekilde becerebildiğini düşünmüyorum bu film özelinde. dolayısıyla izlenmeli, izlenilebilir bir film evet ancak 6/10 deriz o da yapıcı olmak için maks. ama canım isabelle huppert. bir kez daha belirtmesem hatrım kalırdı.
devamını gör...