mahalle marketinin önünden geçerken torbaları saklamak

bu konuda bir tek ben gerilmiyorumdur umarım. oğlum niye geriliyorum böyle şeylerden bilmiyorum. olur da sigara içmeye falan çıkar göz göze gelirsek poşetleri kesecek diye geriliyorum. bazen yolumu uzattığım oluyor.

süpermarketten sanki hayrına dağıtıyorlar. bi şunu aşamadım ya.

(bkz: suç olmadığı halde yaparken öyle hissettiren durumlar)

ihanetle harmanlanmış sadakat.

bunun daha kötüsü zincir markette mahalle bakkalıyla karşılaşmaktır.

eskiden, yani benim hatırladığım kadarıyla 90'lardan, yani mahalle bakkallarının yalnızca gidip bir şeyler aldığımız birileri değil de evine, düğününe, cenazesine gittiğimiz, yardım istediğimiz, yardım ettiğimiz insanlar olduğu zamanlardan kalma bir alışkanlıktır. nahifliktir.

eskidendi o. şimdi göstere göstere geçiyoruz.
her şeyi iki katına satan bakkal utansın.

hiç yapmadığım eylem.

yaşadığım apartmanın girişinde mahalle bakkalı var. ne düşünüyor ne hissediyor umurumda olmaz zaten bir ekmek dahi olsun almıyorum ondan hatta selam bile vermiyorum. kendisine karşı bir sorumluluğum yok.

devir ekonomi devri, hesabıma neresi uygun geliyorsa oradan alış veriş yaparım. şark kurnazı çakal bakkal batmasın diye kazık yiyemem.

yapılmasına gerek olmayan eylemdir. çünkü mahalle bakkalı sizi pahalı fiyatlarla kazıklarken sizden hiç utanmıyor. atıyorum bim'de 10x olan bir ürünü size 25x'e satmaya çalışıyor. inşallah batsınlar.