1.
25 yaşına kadar hiç şiir yazmamış, daha sonralar ise oldukça profesyonel düzeyde şiirler yazmaya başlayan, 40 yaşında evlenmeden vefat eden, mezarı olmayan, azerbaycan edebiyatında romantizm ve karamsarlık akımlarının temsilcisidir.
pessimist olmasına ve evlenmemesine sebep olarak ramiz rövşen, hadi'nin çocukken baba tarafından yetim kalmasının ve annesinin onu terk edip başka bir erkekle evlenmesinin yanı sıra, sevdiği kızın onun yerine bir tüccarla evlenmesini düşünüyor. annesi hakkında yazdığı eser, azerbaycan edebiyatında anneyi kinaye ve kinle tasvir eden neredeyse tek eserdir.
hadi'nin edebiyatın teorik ve pratik meselelerine dair makaleleri, azerbaycan edebiyatının gelecekteki gelişimi hakkındaki düşünceleri ilgi çekiyor. 'ədibi şəhir həsənbəyin ruhuna ithaf', 'a. səhhətin üfuli əbidəsi', 'sabirin yadigarına ithaf', 'seyid əzim və aşarı', 'mehmed səid ordubadi cənablarına açıq məktub' ve diğer eserlerde şairi, edebiyatın amaç ve görevleri, sanatçı ve çevre, satir, eleştiri, genel olarak yaratıcılık meseleleri üzerine düşündürüyor. hadi'nin tekrar tekrar andığı düşünürler; nizami, fuzuli, hugo, namık kemal ve başkalarıdır. o, seyid azim ve abbas sıhhat gibi yerli klasiklere özel makaleler, 'molla nesreddin' dergisine ise sempati ve sevgi dolu bir şiir ithaf etmiştir.
hadi, en iyi eserlerinde klasiklerin geleneklerini sürdürmüş, onların tasvir araçlarını yaratıcı bir sanatçı olarak kullanmıştır. hadi, edebiyattaki ilk adımlarından itibaren kendini aydınlanmacı, düşünür bir şair ve gazeteci olarak tanıtmıştır. en ileri düşüncelerini vatanla bağdaştırır, en değerli sözlerini vatanı övgüyle anlatarak kullanır. bir kelimeyle, 'vatan' figürü hadi için temeldir ve kıymetlidir. vatanla birlikte ele alınan konu ise halktır. hadi'de bu iki konu birbirine organik bir şekilde bağlıdır.
pessimist olmasına ve evlenmemesine sebep olarak ramiz rövşen, hadi'nin çocukken baba tarafından yetim kalmasının ve annesinin onu terk edip başka bir erkekle evlenmesinin yanı sıra, sevdiği kızın onun yerine bir tüccarla evlenmesini düşünüyor. annesi hakkında yazdığı eser, azerbaycan edebiyatında anneyi kinaye ve kinle tasvir eden neredeyse tek eserdir.
hadi'nin edebiyatın teorik ve pratik meselelerine dair makaleleri, azerbaycan edebiyatının gelecekteki gelişimi hakkındaki düşünceleri ilgi çekiyor. 'ədibi şəhir həsənbəyin ruhuna ithaf', 'a. səhhətin üfuli əbidəsi', 'sabirin yadigarına ithaf', 'seyid əzim və aşarı', 'mehmed səid ordubadi cənablarına açıq məktub' ve diğer eserlerde şairi, edebiyatın amaç ve görevleri, sanatçı ve çevre, satir, eleştiri, genel olarak yaratıcılık meseleleri üzerine düşündürüyor. hadi'nin tekrar tekrar andığı düşünürler; nizami, fuzuli, hugo, namık kemal ve başkalarıdır. o, seyid azim ve abbas sıhhat gibi yerli klasiklere özel makaleler, 'molla nesreddin' dergisine ise sempati ve sevgi dolu bir şiir ithaf etmiştir.
hadi, en iyi eserlerinde klasiklerin geleneklerini sürdürmüş, onların tasvir araçlarını yaratıcı bir sanatçı olarak kullanmıştır. hadi, edebiyattaki ilk adımlarından itibaren kendini aydınlanmacı, düşünür bir şair ve gazeteci olarak tanıtmıştır. en ileri düşüncelerini vatanla bağdaştırır, en değerli sözlerini vatanı övgüyle anlatarak kullanır. bir kelimeyle, 'vatan' figürü hadi için temeldir ve kıymetlidir. vatanla birlikte ele alınan konu ise halktır. hadi'de bu iki konu birbirine organik bir şekilde bağlıdır.
devamını gör...