mahşeri bekleyen kumrular gibi

geceleri uzatan
ve karartan gündüzleri
zehr-i aşkın cömert sâkisi
uyuşmuş idrâkime saplanmış
paslı çivi
sensin
hem yakansın ateşi
hem savuran rüzgar
benden kalan külleri
usulca düştüğümde toprağa
üstüme basıp geçen
dağıtan
mağrur düşman askeri
sensin
meydanlarda zaferini
sağırlara duyuran
sarhoş müjdeci
galip sensin
mağlup da sen
isli taşlardan örülü sarayın
sultanı sen
unutulmuş dünler sahnesi bahçen
içinde çöl kızgınlığı
mahşeri bekler
yürüse yanar ayakları
dursa yanar
konacak dal bulamaz
içimde
çırpınan topal güvercinler

mahşeri bekler...

"baharı bekleyen kumrular gibi" olsunlar.