masa örtüsünü evinde yıkamak yerine öğrencilerine veren öğretmen

bizim öğretmenimizdi. her hafta birisi alırdı. annem kutsal örtü gibi davranır yıkar ütüler gönderirdi.

zamanında yapmak için benim de tutkuyla yanıp tutuştuğum eylemin öznesi olan kişidir. şimdi düşününce şeyhinin eteğini öpen müritlerden pek de bir farkımız yokmuş dedirtir.

henüz eğitimin paraya endekslenmediği dönemlerden, okula ve sınıfa katkının yurttaş bilinciyle öğrencilere aşılandığı güzel günlerden kalan bir alışkanlıktır. ne mutlu o dönemi yaşamış öğrencilere, ne mutlu andımızın okunduğu dönemlere şahit olanlara ve ne mutlu türk'üm diyebilenlere.

çocuklarda sorumluluk bilinci oluşturmak için bir dönem yapılan etkinliklerden biri, başarılı bir uygulamaydı.

sorumluluk bilinci falan filan bu hikayeyi yiyen var mı hala? masaörtüsü yıkamayı kompleks haline getiren öğretmen işgüzarlığı.

öğrencilere sorumluluk sahibi olmayı öğretmek için annelere masa örtüsü yıkatmak.

ilkokulda yaşadığım travmalardan birisidir, hiç sevmiyordum o kadar masa örtüsünü taşımayı, ulan ben neyim ismim ne cismim ne hani arabamız da yok ki babam veya annem gelip alsın eve götürsün örtüleri, canım ufak ben, o örtüleri kanarya ilköğretimden eve götürene kadar neler çektim bir ben bilirim.

şu anda okuldan çıkmış olsaydım küçücük bedenimle elimde üç poşet mavi-beyaz sıra örtüsü olsaydı. yıkama işi o gün bende olsaydı. ulan geçmişte takılı kaldım bi gram ileri gidemiyorum. bedenim 20'lerin sonu kafa yaşım 9.

yapısal işlevselci yaklaşımın eğitime bakışıyla ilgili eğitim sosyolojisi dersinin ödevini hazırlarken bunun sebebini öğrendim ama hiç anlatmayayım. eğitim de zaten o eski eğitim değil.

aynı zamanda klima için öğrencilerden 5 lira isteyen öğretmendir. güzel zamanlardı, fena halde özlüyorum çocukluğumu.

ilkokul hocam bize de zorla yaptırırdı. o zamanlar kavgacı bi tip olduğum için sadece bi seferle yırtmıştım. hâlâ da nefret ederim kendisinden.

prens çarls'ın gayrimeşru kızıdır.

tüm sınıfların masa örtülerini toplatıp, haftada 1 gün yıkatmayan basiretsiz okul müdürü sayesinde kendince bir çözüm bulmuştur.

ben 3 saniyede şunu akıl edebildiysem o müdür de eder, ama ödeneklerin cebe atıldığı durumlar da malum. para tatlı.

çocuk aklıyla onu ulvi bir görev olarak görürdük.karsi çıkamaz son derece eglenirdik ve sorumluluğumuzu da layıkıyla yerine getirirdik.

gayet de iyi bir durum idi. burada mesele öğretmenin veya müdürün masraftan kaçınmasından ziyade öğrenciyi sorumluluğa alıştırmaktır, malına sahip çıkmasıdır. ha, ekonomik olarak hiç durumu olmayan öğrenciler varsa iş o noktada öğretmenin bilincinde ve sorumluluğundadır. sıra arkadaşınla dönüşümlü yıka yani ne var? iki haftada bir kere örtü yıkamayı çok gören kitle nasıl bir kafadır? örtüyü yıkamak ne öğretmene yarar ne de müdüre! sıralar mis gibi temiz olur işte(ilkokullar özelinde).

ekleme: önceki tanımlardan anladığım kadarıyla tüm sınıfın masa örtülerini yıkama işlemi sırayla tek bir öğrenci tarafından yapılıyormuş. bizde durum öyle değildi. herkes oturduğu sıranın örtüsünü haftada bir yıkıyordu. iki kişi oturuğumuz için bir hafta ben yıkatıyordum diğer hafta sıra arkadaşım. belki iki haftada bir de yıkıyor olabiliriz tam hatırlamıyorum. yukarda yazılan tanımların birinde yazar arkadaş üç poşet örtüyle yüklendiğini okuyunca bu eklemeyi girmek istedim.

öğrencilere sorumluluk yüklemeye çalışan öğretmen davranışı.