memur çocuklarının da memur olmak istemesi

zihniyet meselesidir. özellikle türkiye'de "devlet memurluğu" yarınından endişe duyan insanların "garantili" gördükleri bir geçim kapısıdır. kendi tabirleri ile çoğunlukla "ne uzar ne kısalırlar" ancak işten atılma korkusu olmaksızın risksiz bir şekilde yaşayıp, yaşlanıp, ölür giderler.

cumhurbaşkanı olmak istiyordum ama kahretsin ki diplomam var!

''sırtını devlete yasla'' baskısından veya ''hafta sonu izni'' rahatlığından ötürü oluşan-oluşturulan bir istektir.

türkiyede okuyanın çocuğunun okumasıdır. üniversite bittikten sonra başka birşey olamayacağı için ( özel sektör vampirleri ) mecbur memur olur. sonra 10 sene kredi öder, çocuğun özel okulu ,üniversitesi falan filan derken siktir olur gider bu dünyadan.

memur olsaydım kız tarsfından red yemezdim galiba evet memur olsaydım.

(bkz: memur zihniyeti)
(bkz: memur çocuğu ile esnaf çocuğu kıyası)

maalesef.
z kuşağı memur olmak istiyor.
yüzde 95'i böyle. sorarsanız gelecek kaygısı işsizlik falan derler.

memuriyet, hazırcı zihniyet eseridir.

devletin ve dolayısı ile toplumun sırtında bir asalak olarak var olmanın ve yaşam sürmenin dayanılmaz rahatlığına alışmış olmanın getirdiği doğal sürecin sonucudur.