1.
bir anton çehov öyküsüdür.
ivan dimitriç çerviyakov yazı işlerinden düşük dereceli bir memurdur. yeterince saygılı, fazlasıyla görgülü, oldukça modern bir adam olan çerviyakov memuriyet derecesi düşük olsa da çağdaşlık seviyesi yüksek olduğu için bir tiyatro salonunda ikinci sıradan dürbünüyle kornevil’in çanlarını izlemektedir.
klasik rus edebiyatında görmeye en alışkın olduğumuz düşük seviyeli memur tiplerinden biri olan çerviyakov’un hayatı çok insani bir şey olmasına rağmen bir hapşırık ile mahvolur. çünkü ön sırada oturan yüksek dereceli bir memurun üzerine üzerine hapşırır zavallı çerviyakov.
hikayenin gerisi spoiler olacağı için anlatmayacağım ama burdan hemen yeşilçam’a bir selam sarkıtmamız gerekiyor. başar sabuncu’nun senaryosunu yazdığı ertem eğilmez’in yönettiği ve şener şen’in ilk kez başrol oynadığı 1985 yapımı namuslu filmine bir göz atalım.
filmin hemen başlarında genel müdür binaya girdiğinde mutemet ali rıza asansörün önünde genel müdürün yüzüne hapşırır ve peş peşe özürler dilemeye başlar. işte bu sahne memurun ölümü öyküsünün yeşilçam tarafından araklanmış halidir.
çok yaşayın.
ivan dimitriç çerviyakov yazı işlerinden düşük dereceli bir memurdur. yeterince saygılı, fazlasıyla görgülü, oldukça modern bir adam olan çerviyakov memuriyet derecesi düşük olsa da çağdaşlık seviyesi yüksek olduğu için bir tiyatro salonunda ikinci sıradan dürbünüyle kornevil’in çanlarını izlemektedir.
klasik rus edebiyatında görmeye en alışkın olduğumuz düşük seviyeli memur tiplerinden biri olan çerviyakov’un hayatı çok insani bir şey olmasına rağmen bir hapşırık ile mahvolur. çünkü ön sırada oturan yüksek dereceli bir memurun üzerine üzerine hapşırır zavallı çerviyakov.
hikayenin gerisi spoiler olacağı için anlatmayacağım ama burdan hemen yeşilçam’a bir selam sarkıtmamız gerekiyor. başar sabuncu’nun senaryosunu yazdığı ertem eğilmez’in yönettiği ve şener şen’in ilk kez başrol oynadığı 1985 yapımı namuslu filmine bir göz atalım.
filmin hemen başlarında genel müdür binaya girdiğinde mutemet ali rıza asansörün önünde genel müdürün yüzüne hapşırır ve peş peşe özürler dilemeye başlar. işte bu sahne memurun ölümü öyküsünün yeşilçam tarafından araklanmış halidir.
çok yaşayın.
devamını gör...