milletin birikime değil harcamaya yönelmesi

bir anda aklıma gelen tespit. önceden insanlar ev almak, araba almak için paralarını biraz daha hesaplı harcarlardı. şimdi ise ev almak da araba almak da hayal oldu.

artık bu ucuz bu pahalı demeden geleni harcıyorlar hesapsızca.

madem biriktiremiyoruz o zaman en azından elimizdeki kısıtlı imkanlarla dibe vuralım demişlerdir.
gerçi bir kesim böyle yokluk içindeyken, bir kısım mağazaları dolduruyor.
hindistan gibi kast sistemi de kurarsak iyice sınıfları ayrıştırabiliriz.

çoğu insanın elinde birikim yapacak miktar olmamasından kaynaklı durum.

birikim dediğimiz şey öyle "her ay kenara 10 lira koyayım" şeklinde yapılamıyor bu ülkede. kenara birkaç bin lira koyacaksın ki işe yarasın. fakat alınan maaşlar ve piyasanın durumu ortada. kim ayırabiliyor birkaç bini birikim yapabilmek için? anca kiraya falan gidiyor o paralar. bir yandan da kaçaklar ve olası iç karışıklık söylentileri...

hâl böyle olunca, hem paramız yokken hem de yarın başımıza ne geleceği bile belli değilken neyi biriktirelim ki? anı, günü yaşamaya bakıyoruz artık.

elde edilen gelirin birikim yapmaya yetecek miktarda olmamasıdır sebebi. ayda ne kadar arttırabileceksin? 1000 lira? 2000 lira? 2000 lirayı biriktirerek kaç sene sonra bir ev-araba alabilirsin?

borcun harcın yoksa ye gitsin zira biriktirdiğin para eriyip gidecek birikirken.

edit: şu ekonomide kim ayda 2000 lira kenara atabilir o da ayrı bir konu tabi. ülkenin çok büyük bir kısmı elde ettiği gelirle ayı zor bitiriyor hatta bitiremiyor.