1.
yetişkin bir insanın sahip olması tehlikeli olan bir enerjidir. insan doğduğu anda bir başkasına muhtaçtır, bu kişi annesi veya başka bir bakımveren olabilir ama zamanla fiziksel olduğu gibi duygusal olarak da bağımsızlığını kazanması ve kendi duygusal ihtiyaçlarını (güven, sevgi, ilgi, onay, kabul görme vs.) kendisi karşılayabilmesi gerekir ama fiziken gelişmesine rağmen duygusal anlamda gelişememiş olan bireyler, bu ihtiyaçlarını diğer insanlardan karşılamaya, hatta onlardan dilenmeye çalışırlar ve böylece muhtaçlık enerjisi içine girerler. ne zaman ki etrafındaki insanlara duygusal açıdan muhtaç olduklarını hissettirirlerse, bu enerji, onları daha da itici hale getirir ve etrafındakiler, onun içindeki o büyük boşluğu fark edip ona ne yapsalar kâr etmeyeceğini anlayıp ondan uzaklaşırlar. ne zaman ki insan, kendi duygusal ihtiyaçlarını kendisi karşılayan, yani kendine güvenen, kendini seven, onaylayan biri haline gelir, işte o zamandan itibaren insanlar tarafından da güvenilen, sevilen, onaylanan biri haline gelir. bu, insanlar tarafından sevilmeyi, onaylanmayı istemeyelim anlamına gelmiyor. bir şeyi istemekle, ona muhtaç olmak arasındaki farktan bahsediyorum. bir başkası tarafından sevilmeyi, güvenilmeyi, onaylanmayı vs istemek başka, bir başkasının sevgisine, ilgisine, onayına muhtaç olmak başka... isteyebiliriz ama muhtaç olmayalım, yani tabiri caizse zaten karnı tok biri olalım ki hiç kimseden sevgi kırıntısı dilenmeyelim çünkü ironik olan durum şudur ki: "muhtaç olduğunda senden esirgenenler, artık ihtiyaç duymadığında önüne serilir."
devamını gör...