mutlu olanların insanın sinirine dokunması

2022 senesinde halen mutlu olabilenlerin normal insanlarda hissettirdiği histir. mutluluğunuz bir illüzyon, siz rol yapıyorsunuz. şunu özümseyin ve ondan sonra “hayat güzel!” pozları kesin: hayat güzel falan değil.

kendi adıma konuşayım: rol yapmıyorum, çoğu zaman şu şartlara rağmen mutluyum.

tabiatım gereği gamsız, gevşek ve dolayısıyla da mutluyum. mutlu olduğum için özür dilerim…*

tanıdığım insanların çoğu rol yapıyor ya da öyle bir maske bürüyor kendine içerde olan bitenden de kimsenin haberi olmuyor güler yüzlüdürler sürekli onun haricinde sıkıntısı olmayan mutlu oluyor da hiiç sinirime dokunmuyor mutlu olmak için değil mutsuzluğu gidermek için birşeyler yapmalı

mutsuzluk içeren düşünce şekli.
kimseye ahkam kesmek istemem.
çünkü zamanında ben de çok pesimist bir insandım.
bu yüzden buraya düşüncelerimi yazmak istiyorum.
ben mutsuzsam herkes mutsuz olsun.
ben hayatı kötü görüyorsam hayatı herkes kötü görmeli. mantık bu mu?
kişinin rol yapmadan da gerçekten mutlu olduğunu, olabileceğini düşündük mü hiç?
"mutlu olamaz kesin rol yapıyor."
rol yapanlarda vardır elbet kesin, ama bence düşünce şekliniz ya da rahatlama biçiminiz bu olmasın.
en kariyerlisinden, en zenginine, en yakışıklısından/güzelinden, en ünlüsüne kadar kimsenin hayatı güllük gülistanlık değil emin olun.
ne sorunlar var içeride bilmiyoruz.
kendini sürekli mutlu hissetmek de normal değil ve yaşamın mantığına ters zaten.
ama kişi hayatındaki sorunlara bazen gözünü yummayı başarabilir,
olduğu ana odaklanıp, hayatın güzel detaylarına yoğunlaşabilir.
özetle
küçük mutluluklarla, pozitif düşüncelerle hayatta kalma uğraşı en güzeli.
bence sürekli mutlu olmayı da beklemeyin, ütopik hayaller kurarsanız mutlu olamazsınız zaten. (şahsi bir fikre yönelik yazmadım. genel düşüncem.)
anlık mutluluklara odaklanırsanız hayat güzel.
şimdi herkes kişisel gelişimci oluyor, yaşam koçu olup tavsiye veriyor.
anda kalma mevzusu çok klişeleşti, herkesin diline düştü ama benim bahsettiğim çok başka bir şey.
bunu fark etmenizi canı gönülden dilerim.
zira çok zor idrak edilen, kolay kolay sahip olunamayan bir meziyet.
ama keşfedildiğinde ve deneyimlendiğinde hayatın akışı gerçekten olumlu anlamda değişiyor.

yaşlandım yemin ederim sabah sabah öğütvari konuşmalar falan.

çok fazla eşi, dostu, arkadaşı, sosyal çevresi olmayan insandır. çünkü eğer olsaydı, mutlu gördüğü insanların da aslında gerçekten mutlu olmadıklarını bilirdi.

nitekim herkes sizin gibi her yerde ağlamak zorunda değil; tatilde, gezmede, denizde gördüğün her insan da zengin ve mutlu değil. insanların kafalarını dağıtma biçimleri birbirinden farklı olabiliyor.