mutluluk aşısı

hastalıkmış pandemiymiş bıktık artık. yangınlar, seller, depremler bir yandan yalanlar, dolandırıcılar, hırsızlar diğer yandan sarmalamış her yanımızı. yok mudur mutluluğun aşısı? bana mutluluğun aşısını bulsana dino.

büyük ihtimal param yetmeyeceği için alamayacağım aşı olacaktır.

ille aşı diye diretmezseniz, oral yolla alınan bir çare var.

(bkz: tuborg gold)

bende mevcut olan aşıdır.*

belki de ölümdür. ruhunun hafifliği, zamansızlık ve boyutsuzluğun tarifi olanaksız olan enginliğinde süzülüyor belki. ya da tam tersine ebedi bir elem. sponsor bulmalı ölmek için diyenlerle, yaşamaktan sen de sıkılmadın mı? öylesine gizemli ki her yanıyla... artık bizim bilmediğimiz bir şey biliyorlar. ölenler yaşayanlardan daha bilge ve belki de daha mutlu. belki ölenler de yaşayanların ölenlere üzüldüğünden daha fazla şekilde yaşayanlar adına üzülüyor, kim bilir!