mutsuzluğumdan mutluyum

benim hayat görüşüm;

mutluluk arada sırada uğrar. ama mutsuzluk kalıcıdır. ama şöyle bir fark var. biz daha mutsuz hissettiğimiz anları "mutluluk" ile ilişkilendirip, ona göre yaşıyoruz. olum uyanın. hepimiz mutsuzuz. mutluluk diye bişi yok zaten. mutsuzluk var. daha az mutsuz olduğunuz anlar benden fazla diye mutlu mu sanıyorsunuz kendinizi? silkelenin lütfen.

mutluluk geçici, mutsuzluk kalıcıdır. o yüzden mutsuzluğunuzdan mutlu olun. olamıyorsanız aptalsınız zaten.
tanım: kişinin kendisininin ve doğasının farkına varmasıdır.
doğamız mutlu olmamak üzerine kurulu zaten.

mutluyum mutsuzum diye kategorize etmem kendimi ,

tekrar söylüyorum , başımıza ne geliyorsa hepsi çok düşünmekten.

kısaca ruh hastasıyım demenin versiyon farklısı.

direnç gösteren depresyon hastalarının geneli bu ruh haline sahiptir. özellikle obsesyonlarından korkarak depresyon sürecine girmiş kişilerde bu görülür. kaynak: david burns

bende öyle zannederdim. fakat çok uzun süre mutsuz olursanız gerçekte mutsuzluğunuzla mutlu olmadığınızı sadece uyuşmuş olduğunuzu anlıyorsunuz.

(bkz: mazoşizme giden keyifli yol)

mutsuzluktan mutlu olan gruplar içinde benim en yaygın olarak gözlemlediklerim şunlar:
dostoyevskinin yeraltından notlar kitabını hatırlattı. ben hasta bir adamım diye başlayıp kendi mutsuzluğundan sinsice zevk alma hali
sosyal kültürde acı çekmenin ve mutsuz olmanın kişiyi üstünleştirmesi nedeniyle, hayatın tüm çilesini, derdini çeken, acıların onurlu çocuğu olan kişi, mutsuzluğuyla mutlu olur.
sosyal kültürde mutluluktan, coşkulardan, sahip olunanlardan bahsetmenin övünmek olarak görülmesi ve dertlerden bahsedilmesinin onaylanması. ancak mutsuz olduğunda çevresinin ilgisini çekebilen kişinin, mutluluğu mutsuzlukta bulması.
mutsuzluğundan mutluluk duyanların büyük bölümü aslında bunun farkında değilidir. durumu abartmaları ciddi psikolojik sorunlara neden olur.

mutlu olup mutsuz olacağıma hiç mutlu olmam daha iyi demiş şarkıda dikkate alınmalı

bir avuntu sözü.