nasıl barışacağını bilememek

uzun yıllar hayatımızda olan bazı kişilerle olmadık sebeplerden küsebiliyoruz. insanız illa ki hatalarımız, ihmallerimiz olabiliyor. haksız kim haklı kim bir süre sonra pek önemi de kalmıyor. sorun şu ki ben nasıl barışılır bilmiyorum. o kadar barışmayı bilmiyorum ki sırf bu yüzden senelerdir konuşmadığım kişiler var. onlardan arada zeytin dalı sayılabilecek ufak hamleler gelse de ben bir türlü dönemiyorum eskiye. bu kötü bir şey biliyorum.

bende de var bu durum, sanki küstükten sonra bir şeyler kalıcı olarak zarar görüyor ve bu telafi edilemiyor gibi hissediyorum. barışmak, bunu sorun etmeden yapabilmek bir erdem ancak herkes bu erdeme sahip olamıyor, benim gibi. yine de karşı taraf sizin için çok değerliyse kendinizi zorlayın derim, insan kaybetmek aslında iyi değil, yalnızlığa yol açıyor böyle birer birer yaprak dökümleri.

bir gün bir yılanla adam dost olmuş. adam bir gün hastalanmış oğluna demis ki. şu mağaraya git orda bir yılan var. ondan altın iste verir. ama asla zarar vermeye çalışma aç gözlü olma.
oğlan gitmiş mağaraya girmiş yılana demiş . yılan buna bir altın getirip vermiş.
ertesi gün oğlan düşünmüş yılanı öldürürüm tüm altınları alırım. mağaraya gitmis yılana saldırmış . yılanın kuyruğu kopmuş ama oğlanı da isirmis. oğlan ölmüş.

aradan zaman geçmiş oğlanın babası iyileşmiş ve yılanın yanına gitmiş . demiski yılan kardeş . gel eskisi gibi dost olalım. güzel dostluğumuz devam etsin.
yılan demiş ki. sende evlat acısı ben de bu kuyruk acısı varken bu iş zor. var git yoluna.

bazen de arada büyük şeyler varsa düşman olmadan barışmamakta gerekli sanki.