neyi affettiğini unutmamak

insan affeder. ama neyi affettiğin unutamıyor asla. üzerinde bir yük gibi kalıyor affettiklerin. işte bu yüzden unutamaz affedilen şeyleri. yüreğinde bir sızıdır o.

sayın yazar neyi affettiğin unutmamak cümlesi ya düşük ya da bende sorun oldu.

ama tanıma gelirsek, affetsen de affetmezsin aslında sanırım.

(bkz: neyi affettiğini unutmamak)

hem başlığı yanlış açmış hem de inatla aynı yanlışı entryde de yapmış yazar arkadaşımızı tebriklerle uğurluyoruz. bir sosyolog'muş, toplumu yansıtmak amacıyla böyle bir hatayı bilerek yaptığına inanmak istiyorum.

t: affedilmesi gereken olayın can acıtmasından kaynaklıdır. aslında siz olaydan çok o can acısını unutamazsınız.

içinde hala kanayan bir yarası vardır. dolaylı yoldan affetse de affedememiştir. mesela ben affettiğim şeyleri hatırlamıyorum. ama benim b12 de düşük. bilmiyorum.

affedememektir. aklınızdan çıkmıyorsa affetmeyiverin, affetmek erdem falan da değil zaten. affettikten sonra unutmadığım ne varsa ya hep tekrar etti ya da affetmemiş olmayı diledim. affetmeyince daha kolay unutuluyor.

unutamayacağım bir şeyse affetmem

affettiğini zannettiğiyle hesabı bitmemiş, aslında affetmemiştir. sahici değildir. suçlayıcı sancılarını dindirememiş, iyileşmeyi değil hastalığı seçmiştir.

size yüktür. çünkü affettiğiniz kişi affedildiği anda yaptığı hatayı unutacaktır, madem affediyorsunuz unutun gitsin, kafanız rahat olsun.

eğer unutmuyorsa affetmemiştir sindirmiştir

kalp kırmamak için uzatmıyorum hiçbir meseleyi, uzatmaya değmez diyorum, boş veriyorum. ama bir kere kırılıyosun, güvenin sarsılıyor. bu sefer ya tekrarlarsa diyosun. tekrar yapması ilk seferinden daha çok üzer.* bu beni korkutuyor sanırım ve unutamıyorum. biraz da içimde söyleyemediklerimin ağırlığı oluyor. aslında bir sıkıntım olduğu zaman direkt anlatırım asla içime atabilen birisi değilim ama yeni yeni farkediyorum, kendimi hep durdurmuşum bir yerlerde. asla içime atmam desem de aslında hep içime atmışım. ay neyse, bugün dertliyim sözlük ondan çenem açıldı hep.*

aslında hiç bir zaman affetmezsin. çünkü affettim dediğin halde karşındakinin bir açığını beklersin tekrar gitmek için. affetmez, sadece ona katlanmaya çabalarsın. çünkü yaptığını şeyi hiç bir saniye unutmazsın.

ha mış gibi yapıyoruz. heybemizde tutuyoruz her şeyi. gün gelince ortaya çıkarmak için. bravo çok iyi.

yanlışı yanlışlarla, sahtelikleri sahteliklerle örten-kapatan başka bir millet var mı acaba, çok merak ediyorum.