öğrenci evinde yalnız yaşamak

abim işe gittiğinden beridir bana zenginmisim gibi hissettiren olay. şuanda da çayım demleniyor. içerek sizlerin yazılarını okuyacağım.

1 sene içinde bolca deneyimleme fırsatı bulduğum durumdur. insana bazen 'ulan ne güzel özgürüm kimse karışamıyor, sessizlik müthiş' dedirtirken bazen de 'o kadar insan varken ben nasıl tek kalıyorum' diye hüzne boğar.

hayalimdi... sonuç; ailemle aynı evde kalarak ailemim olduğu şehirde üniversite okuyorum. zalımsın hayat!

aldığım en doğru kararlardan birisi. fakat bazen insana, yalnızlıktan ölecekmiş hissi veriyor.

aile evinden kopup üniversiteye yerleşmişsiniz, aileniz sizin ne yurtta ne başkalarıyla yapamayacağınızı çok iyi bildiğinden size tek başına yaşama imkanı sunuyor. evett öğrencilik hayatımın en güzel yanı buydu.

t: eve ne zaman geldin, eve kimi getirdin, evi dağıttın-topladın, ne zaman yemek yenir vesaire dertlerinizin olmadığı dört dörtlük yaşam biçimi.

yalnız yaşamaya alıştıktan sonra bir daha herhangi biriyle bir evi paylaşabileceğinize inancınız kalmıyor. kendi kendineliği seven biriyseniz, bir de maddi durumunuz elverişli ise ne yapın edin o eve tek çıkın. üniversite hayatımın dört yılını yalnız geçirdim, son yılımda epey sevdiğim bir arkadaşımla eve çıkmaya karar verdik. vermez olaydık. (bkz: aldatılan yazarlar) #125605 sonuç yalnızlık her zaman en iyisi.

deneyimlemistim bunu bir aralar.muh- te- şemdir tabi şimdi herşey yalan oldu,bir pandemi aldı götürdü herşeyi artik ailemle birlikte yaslaniyorum.

çok güzeldir kendine göre düzen kurarsın bulaşık yemek sırası yok hepsi sende bir sürü kedin olur onlarla sohbet edersin, ne zaman ki çatalla konuşmaya başladın kayış koptu demektir. kendini dışarı atar sosyalleşirsin biraz.

1+1 evde, 3 (yazıyla üç) yıl tecrübe ettiğim ve bu kararımdan çok da memnun olduğum durumdur.