öğretmenler tarafından sevilmeyen çocuk

derslerinde geçer not alıyor olsa da, derste öğretmenlerine zor anlar yaşatan çocuktur, belki biraz sevgi ve şefkatle normalleşirdi o çocuk.
bendim o çocuk, üstelik velilerin bile korkulu rüyasıydım, hiperaktif, çirkef, kavgacı, şebek, şımarık ve sevimsiz o erkek çocuğu gözünüzde canlandı mı ? o bendim işte.

başlık sahibinin yazdığı özelliklere bakılırsa bırakın öğretmen tarafından sevilmeyi evlat olsa sevilmeyecek çocuktur.

disiplin problemleri olan çocuktur.
disiplin problemlerinin içeriğine bakıldığında, dersin akışını bozmak, akranlarına baskı, zorbalık yapmak, şiddet, okul malına zarar verme, haraç almak, madde bağımlığı, kopya çekmek, devamsızlık, davranış problemleri gibi bir sürü sebep sayılabilir.
genellikle bütün öğretmenlerin aynı duygulara sahip olması mümkün değil. illa bir öğretmeni ile bağ kurulur, kurulmalıdır da. bu tarz çocuklar ilgi beklerler. öğretmeni tarafından ilgilendiğinde davranış değişikliği olur. bazı çocuklarda ise ne yapsan değişmez aksine daha kötüye de gidebilir.

lisede bir meslek hocamız vardı. sınıftaki 4 kişi dışında kalanları sevmezdi. bunu bariz bir şekilde belli ederdi.
ben sevdiği öğrencilerdendim.

muhtemelen, baban ne iş yapıyor? sorusundan sonra oluşan durum. yani bizim zamanımızda öyleydi

3 yıl boyunca flüt üflemeyi beceremedim diye her müzik dersinde dayak yedim, allah uzun ömür versin, adam dayaktan kacmaya yim diye ayaklarıma basıp öyle dövüyordu, orta okul yahu zaten ufacık çocuğum o zamanlar, ve heb müzik dersinden bütünleme ye kalırdım, hiç doğrudan sınıf geçirmedi.
yinede hürmet ile ellerinden öpüyorum.

ortaokul 8.sınıfta bendim o çocuk.

kaynaştırma sınıfıydık. tüm sınıf bana zorbalık yapıyordu. sadece sınıf öğretmenime bir kaç kere bunu belirttiğim için, çoğu öğretmen beni sevmiyordu.

her öğretmen tarafından olmasa da ben bu çocuktum. sebebini hala anlayamıyorum. hiçbir şekilde “ders akışı”nı bozmazdım, kimseyle zıtlaşmazdım. 1. sınıftan beri “iyi” bir öğrenciyim. beni gözlerinde aşağı çeken şey neydi biliyor musunuz? yalakalık, şirinlik yapamamak, tipimim “sevimli” olmaması.

şunu hiç unutamıyorum, 1. sınıf öğretmenime göre babamın büyük tayini benim eğitim hayatımı mahvedecekti. çok yanıldı.

hakkımı yiyen, beni hor gören hiçbir öğretmene hakkımı helal etmem. karşılarındakinin çocuk olouğunu ve nasıl etkilendiğini unutuyorlar. özgüvenimi çok sarstılar.

şimdi bu başlığa çocukluk travmamdan bahsetmek istiyorum. benim ruh hastası, geri zekalı ilkokul öğretmenim sıdıka. bu sıdıka öyle bir illetti ki… çocukları annesinin başı kapalı olanlar ve olmayanlar diye ve maddi durumu iyi olanlar ve olmayanlar diye ikiye ayırırdı. ben hep ikinci sınıf vatandaş oldum. birinci sınıf vatandaşlara hitap şekli bile farklıydı, onlar onun gözbebeğiydi. bunun yanı sıra ilk yazılımızda, “emel eve gel”deki ev kelimesini unuttuğum için, ki 7 yaşındayım ve ilk yazılım bence bu çok normal. ben ve birkaç kişiyi sıraya sokup herkesin içinde epey sert bir tokat attı. daha okula yeni başlamış bir çocuk için bunun yaşattığı travmayı tahmin edebilirsiniz diye düşünüyorum. yıllarca o kadının karşısına her çıktığımda tir tir titredim ve özgüvenimi oluşturana kadar canım çıktı. bir de “bu olayları ailenize anlatırsanız sizi fareli bodruma kilitlerim” diye tehdit ederdi. bunun yanı sıra yıllar sonra bir öğretmenler gününde herkes hediye aldığı için ben de ona çiçek yaptırdım, ailem yaptırdı yani. çok çirkin bir çiçek değildi ama çok da güzel değildi çünkü maddi gücümüz o zamanlar ona yetmişti. bu ruh hastası ne yaptı biliyor musunuz “buse bana kendi parasını kazandığında çiçek alsın” diyerek çiçeğimi almadı lakin tüm öğrencilerin pahalı hediyelerini aldı… o sınıftan sadece üç dört kişi iyi bir yerlere gelebildi çünkü altyapımız yoktu. fiziksel ve psikolojik şiddetin yanı sıra eğitim altyapımızı da oluşturamadı. allah senin belanı versin sıdıka!

bendim...